Natuurlijk is deze titel, na al die heftige verhalen en grootste activiteiten een beetje raar. Voordat ik uitleg wat ik er mee bedoel wil ik toch eerst even mijn terugreis aanhalen.

De terugreis was een fixe reis. Ruim 1600 kilometer afleggen in de trein zou mij rond de 24 uur kosten. Dit betekend dat ik nog bijna een hele dag door Zweden reed, en zo het landschap kon zien, voordat ik dan daadwerkelijk echt weg was. Ook zou ik een groot deel van Denemarken nog zien op de tweede dag. Denemarken zelf heb ik alleen bezocht in århus. Overige steden, zoals Kopenhagen, heb ik overgeslagen en heb mij bedacht dat een dag treinen en drie dagen århus wel genoeg zou zijn. Hier heb ik samen met Julian een paar fantastische dagen gehad. Dagje rondkijken in de stad, dagje relaxed niets doen en beetje bijkomen en kletsten en een dagje naar een openlucht museum waar allemaal oude huizen waren neergezet die gevonden waren van over heel Denemarken. Dit alles hebben we met z’n tweeën gezellig in een kroeg afgesloten die deze paar dagen echt fantastisch maakte.

Net vertrokken uit Zweden zal dit verhaal dus wel over verlaten doen gaan. Natuurlijk, een erg bijzondere ervaring. Volgeladen, met twee volle rugzakken, liep ik ’s ochtends richting het station. Weer alles op mijn rug net als de eerste dag. Bijna dezelfde route liep ik naar het station als de eerste dag naar mijn slaapplek. Het verschil is echter dat ik nu wel wist waar ik was en dat ik vol zat met goede herinneringen. Tijdens het lopen kwamen er zo een aantal voorbij. ‘Hier heb ik m’n eerste overnachting gehad’, ‘de supermarkt waar ik mij voor het eerst verbaasde over het eten’, ‘skybar, veel te veel betalen voor bier’ en zo waren er nog een aantal. Mooie herinneringen vlogen door mijn hoofd en zo belande ik op het station met een lekkere glimlach op mijn gezicht. Een vriendin vergezelde mij bij het even wachten op de trein en nam daar, als laatste in Zweden, afscheid van mij toen ik de trein in stapte. Op dit moment had ik zelf ook wel even een leeg gevoel. Nu in de trein, die wegreed en zo Västerås in de verte liet verdwijnen. Nu zou ik mijn vrienden dus niet meer zien en was het echt voorbij.

De overige treinen maakte mij, in tegenstelling tot wat ik dacht, niet verdrietig, maar juist erg blij. Hetzelfde als toen ik naar de trein liep moest ik alleen maar denken aan de mooie momenten die ik gehad heb afgelopen semester. Die paar kleine tegenslagen vielen in het niets en daar had mijn hoofd dan ook absoluut geen zicht naar. Nee, het waren die fantastische introdagen en andere activiteiten die mijn hoofd vulde met mooie herinneringen, mijn ogen met de beste beelden en mijn hart met een warm gevoel. Heerlijk genieten, naar buiten kijkend, met een glimlag op mijn gezicht heb ik de meeste uren wel doorgebracht in de trein. De sneeuw langzaam minder zien worden naarmate ik zuidelijker kwam, de zon zien ondergaan toen het een uurtje of drie was en mensen gehaast zien vertrekken in de verte omdat ze, net als ik, naar huis wilden.

De treinreis was lang, maar ook erg leuk. Ik heb daadwerkelijk nog iets van de wereld gezien. Omdat ik echt geen trein wilde missen had ik mijn overstaptijd ruim gekozen. Zo moest ik een uurtje hier en een uurtje daar doorbrengen. Dit gaf mij mooi de tijd, om met mijn volledige 35 kilo bagage, even de steden in te lopen. Een parkje bij het station, een winkelstraatje daarnaast en dan vlug weer terug om op tijd te zijn voor de trein. Zo heb ik dus toch nog wat van Norrköping, Kopenhagen en Hamburg gezien.

Nu ik dan weer heerlijk thuis zit heb ik de mogelijkheid de titel te verklaren. Alles hier is nog oud en vertrouwd, bijna niets is veranderd, maar het is toch zo fijn om na een half jaar in een zacht bed geslapen te hebben, nu weer in je eigen bed te liggen. Oud vertrouwd en heerlijk koud, zoals ik het graag heb. Onderweg regelmatig mijn ogen dicht gehad, maar in mijn eigen bed sliep ik bijna direct. Bij het ontbeid weer een heerlijk Nederlands boterhammetje. Na een half jaar vaag, slecht brood gehad te hebben, smaakte dat eerste sneetje natuurlijk heel erg lekker. Om even wat stoom af te blazen ging ik ’s ochtends naar atletiek om een stukje te rennen. Dat lange gereis in de trein had er wel voor gezorgd dat ik wat beweging kon gebruiken. Onderweg, weer de oude vertrouwde weggetjes affietsen, kletsen met mijn vader, ow heerlijk! En dan na afloop onder de douche staan, een douche waarin ik mijn kont kon keren, de douchekop in de houder paste en waar het water heerlijk warm was… Het kan zo simpel zijn, maar toch is dat heerlijk genieten! Echt gemist heb ik dit alles niet, maar het is toch zo fijn om dit alles weer te hebben. Op de bank zitten met een lekker kopje koffie, bijkomen van de training en gewoon een beetje kletsen.

‘Home, sweet home’, natuurlijk bekend en al wel meegemaakt. Na een vakantie is het ook altijd fijn om weer thuis te komen. Nu heb ik eigenlijk hetzelfde. Vele vragen of ik het fijn vind mijn familie weer te zien, maar eigenlijk voelt het alsof ik gewoon een weekje op vakantie ben geweest. Het is ruim vijf maanden geweest, maar langer dan een zomervakantie voelt het niet. Hoewel ik nu dan toch echt veel meer geniet van de luxe en gezelligheid van hier thuis.

Het is fijn om weer thuis te zijn!