Voordat het dan zo ver was dat we naar Riga gingen zou ik mij nog 4 dagen bezig houden met het vermaken van Koen. Met dit spectaculaire, zeer bezige Zweden moest dat geen probleem zijn. (lees sarcastisch…) Wel verwachte ik dat we een mooie week zouden hebben.

De heenreis was voor hem al tragisch. Zijn vlucht had vertraging waardoor zijn geplande reis van het vliegveld naar Västerås helemaal in het water liep. Gelukkig wist hij dit goed op te lossen en zo kwam hij een stuk later in de avond aan op het station. De volgende dag hebben we gevuld met het zien van de stad en omgeving. De dag erna gingen we lekker wandelen door het mooie witte Zweden, want er was weer een mooi vers pak sneeuw gevallen. Dit maakte het wandelen toch veel zwaarder dan verwacht en zo waren we eerder omgedraaid en ook weer vroeg thuis. De laatste dag bij mij besloten we naar een het natuurpark Björnö te gaan. Helaas zorgde het weer en het fijt dat de bussen niet reden er voor dat we daar nooit zijn gekomen. Wel hebben we een heerlijk bakje koffie gedronken en deze ‘fantastische’ stad vanaf de 23^ste verdieping gezien.

Dan was het dan eindelijk zo ver om richting Riga te gaan. Eerst zouden we nog een dagdeel rondlopen in Stockholm om daar Skansen (openluchtmuseum en dierentuin) en deel van de stad te zien. Het was tamelijk goed weer, maar de dieren lieten zich niet zien… Jammer dat die beren een winterslaap houden. Al veel te snel was het tijd om richting de grote boot te gaan. Voor mij was het hele riedeltje al een bekend verhaal. De kamers waren weer precies hetzelfde als de vorige keren en ook de indeling van de boot leek erg op de andere. Natuurlijk gingen we wel een rondje lopen om te kijken hoe de sfeer in de verschillende zalen was. Met z’n viertjes hadden we al vrij snel veel plezier met elkaar en dat beloofde een mooie cruise te worden.

Nadat we op onze kamer wat gegeten hadden besloten we naar de presentatie van Riga te gaan kijken. Altijd goed om vooraf wat te weten. Hier werd eigenlijk vrij weinig zinvols gezegd, behalve het feit dat het daar ook goed gesneeuwd had. Volgens de presentator was lopen erg lastig en adviseerde hij ons om de bus/tram te pakken. Vier Nederlanders besloten uiteraard om ‘spaarzaam’ te zijn en toch te gaan lopen. Na de presentatie begon het amusement en gingen wij naar de duty-free shop om daar het één en ander aan bier te gaan halen. De rest van de avond was erg gezellig. Kijken naar leuke danseresjes in mooie pakjes, mensen die stomme spelletjes deden terwijl wij maar foto’s maakte en we hebben zelfs een ‘flitser gevecht’ gehad. Feesten tot diep in de nacht om vervolgens helemaal kapot in bed te belanden.

’s Ochtends vroeg begon de kapitein al vroeg te zeuren dat we er bijna waren en dus besloten wij ook maar op te staan. Het wandelen in Riga was duidelijk zwaarder dan in Zweden. Zelf dacht ik dat we vanuit Zweden toch wel gewend waren door de sneeuw te wandelen, maar het bleek dat er in Riga niet zo fanatiek geveegd werd. Het lopen was hier en daar een uitdaging, maar ging eigenlijk vrij prima. Wij zagen echt geen reden om gebruik te maken van het openbaar vervoer. Zo zie je nog iets van de stad. Sneller dan verwacht belande we in het oude stadsdeel van Riga, het geen wij wilde zien. Dit viel ons eigenlijk vies tegen. In middels hebben we al een aantal vrij oude steden gezien, maar deze was duidelijk de minste. Van de vele oude gebouwen begon het pleisterwerk af te bladeren en de stad was vol met herstelwerkzaamheden en andere vormen van obstakels. Al vrij snel hadden we het wel gezien en besloten we ‘de grootste overdekte markt van Europa’ te bezichtigen. Via het centraal station, wat uitermate saai was, en wat parken liepen we terug richting de boot. Totaal hebben we toch vier a vijf uur in de stad rond gebracht.

Op de boot dumpte we onze spullen, trokken we wat koelers aan en gingen we naar de receptie waar we een rondleiding zouden krijgen in de brug van de boot. Eens zien waar zo’n schip nu bestuurd wordt. Het viel me op dat er maar weinig knoppen en hendels waren en daardoor heel veel ruimte om… te dansen? Wel gaaf om een keer gezien te hebben, maar eigenlijk kregen we helemaal niet zo veel te zien. Uiteraard moesten we weg voordat het schip echt begon te varen.

De rest van de avond leek een beetje op de vorige avond. Nu was er duidelijk meer jeugd en een aantal feest beesten die het later de avond erg gezellig maakte. Tijdens het amusement raakte ik aan de praat met het eenzame meisje wat naast mij zat. Het bleek dat zij op weg was vanuit haar moederland (Letland) naar haar huidige woonplaats (Stockholm) omdat ze net een bezoek aan haar ouders had gebracht. De conclusie dat ze dus Lets zou zijn was gedeeltelijk fout. Ze had een vader uit Oekraïne, een Russische moeder maar was wel geboren en opgegroeid in Letland. Een behoorlijke internationale meid dus. De rest van de avond was gewoon gezellig feesten en vooral veel plezier hebben. We zien die mensen immers nooit meer terug!

Terug in Stockholm hebben we het Vasa-museum bezocht, een museum rondom een opgegraven zeilboot van ongeveer 350 jaar oud. Het is zo’n groot zeilschip als de Batavia en ‘the black pearl’ wat voor 95 procent bewaart is gebleven. Echt heel erg gaaf. Vervolgens zijn we naar het oude stadsdeel van Stockholm gelopen om daar een beetje rond te slenteren. Dit bleek echt een uitdaging te zijn want het was spek glad. Het was een beetje gaan dooien en doordat die sneeuw nu weer aangestampt werd waren alle straten vervormd in ijsbanen. Spek glad! Dit deel van de stad is erg hobbelig en zo werd het echt een uitdaging om recht op te blijven staan. Vervolgens nog even snel wat gegeten en toen terug naar mijn eigen leven aangezien Koen alvast richting het vliegveld ging.

Nu zijn we hier kei hard aan het werken aan de laatste delen van ons project. Vrijdag gaan we dan eindelijk weer plezier hebben. Hopelijk heb ik woensdag nog tijd om naar een ijshockey wedstrijd te gaan en donderdag naar een pub samen met wat vrienden die dit weekend het land gaan verlaten. Zaterdag beginnen met schoonmaken en Fika, zondag de rest schoonmaken en inpakken. Maandag ochtend is het dan echt zo ver. Het voelt erg goed om weer terug te gaan en op die manier mijn familie en vrienden weer te zien, aan de andere kant voelt het ook erg leeg en verkeerd om mijn leven en vriend hier gewoon achter te laten. Een stap in het diepe en onbekende. Mijn leven hier achter laten om het nooit meer terug te zien. Volgens iemand met ervaring gaat het nog wel even duren voordat ik dat gevoel kwijt bent, maar volgens haar gaat het toch echt over. Gewoon loslaten!

Dan ga ik nu maar weer verder met studeren.