Eigenlijk wilde ik nog een stukje schrijven voordat ik vertrok richting het hoge noorden, maar die periode was onwijs druk. Ik had dus echt geen tijd om jullie vooraf te laten weten wat ik ging doen. Ja, een druk man. Studeren, projecten beginnen op het eind te lopen en zoals iedereen weet gaat alles dan ineens een paar versnellingen omhoog. Ook moest ik alvast wat werk verrichten aangezien ik het één en ander zou missen als ik in lapland zou zijn.

Goed, het plan was als volgt. Donderdag middag zouden we de trein richting Stockholm pakken en vanaf daar de nachttrein naar Luleå, een noordelijk plaatsje in zweden tegen de Finse grens aan. Daar zouden we rond zeven uur ’s ochtends aankomen om vanaf daar met de bus richting Rovaniemi te gaan waar we een groep internationale studenten uit Helsinki zouden oppikken. Dan zouden we in Korvala, de locatie waar wij in kleine groepjes in kleine huisjes zouden verblijven, een korte rit op een huskey-slee maken. De volgende dag zou bestaan uit dingen die je zelf wilde doen. Zo zouden we beschikking hebben over langlaufski’s, stokken en schoenen, ijsvis-uitrusting, sneeuw-zolen (of hoe heten die tennisrackets voor onder je schoenen?) Ook zouden we voor 60 euro een sneeuwscooter- of huskey-safarie kunnen doen. De derde dag zouden we doorbrengen vlak bij of in een natuurreservaat waar geskied of gewandeld kon worden. Ik kan niet skiën, dus voor mij zou dat wandelen worden. De laatste dag zou bestaan uit opruimen en een kort bezoek aan ‘Santa town’, een klein commercieel dorp rondom de Kerstman, met vervolgens nog de 14 uur in de nachttrein door te brengen.

Volgens plan was ik om half vier op het station om m’n tickets op te halen en verzamelen zodat we om vier uur echt met die trein mee konden. Helaas is op tijd komen voor Spanjaarden wat lastig… Dit hebben ze in middels geleerd en zo waren er twee zo veel te vroeg, dat ze per ongeluk een trein te vroeg hadden… En die rijdt maar eens in het uur! Op het station en in de trein hadden we meteen al veel plezier. Iedereen was relaxed en had zin in de komende week. Ik had nog een aantal pepernoten over en deelde deze uit aan zo veel mogelijk mensen om zo iedereen te overtuigen dat ook Nederland een noemenswaardige keuken heeft!

De nachttrein was een hele ervaring, voor mij was dit de eerste keer dat ik met zo’n trein mee ging. Onze groep internationale studenten had zowat de hele wagon en zo zouden we niet te veel mensen wakker houden. In mijn cabine sliep Koen en verder 4 Zweden, arme mensen… Na het eten en uitzoeken hoe de bedden werken gingen we voor een kop koffie. Na het betalen van iets meer dan twee euro baalde we wel van het fijt dat we niet onze eigen koffie konden gebruiken. Want natuurlijk hadden wij als Nederlanders een kleine perkulator en espressokoffie meegenomen. Achteraf bleek dat we gratis konden bijvullen en als Nederlanders maakte we daar natuurlijk maximaal gebruik van en zo besloten we rond een uur of elf, na vijf bakjes, toch maar naar de cabines te gaan. Natuurlijk niet om te slapen, maar om een stok kaarten te halen en lekker een spelletje spelen. Echt plek om te spelen was er niet dus besloten we maar bij een aantal vrienden te gaan zitten. Lekker knus en gezellig brachten we zo de rest van de avond door. Echt veel treinen rijden er niet en zo bevriezen de stoomkabels boven de trein. Dit zorgt ervoor dat de verbinding met de trein nogal ‘shocked’. Het gevolg is dat er constant allemaal blauwe vonken in het rond vliegen die de hele omgeving verlichten. Echt, zo heftig had ik het nog nooit gezien! Maar zo mooi. Als geintje besloten Koen en ik een aantal mensen te overtuigen dat dit het noorderlicht was. Sommige geloofden het nog ook, geweldig! Toen het dan toch laat werd en ik wilde gaan slapen kon ik eigenlijk nergens te recht. De cabines waren veel te warm! Voor de mensen die het niet snappen: Ik zit in de trein naar lapland, waar temperaturen van -20 niet ongewoon zijn en dan is het te warm om te slapen. Even verkoeling zoeken tussen de wagons, waar het heerlijk sneeuwde, was erg fijn zo voor het slapen gaan. Lekker fris m’n bed in en zo heb ik heerlijk geslapen. De vier Zweden heb ik niet horen vertrekken en ook heb ik lekker door alles stops heen geslapen, heerlijk!

’s Ochtends ging m’n wekkertje en stond ik op, toen ik zo goed als kon klaar was vertelde de intercom dat we nog een uur hadden i.v.m. vertraging… Aangezien er geen koffie verkocht werd, het water niet gedronken kon worden en wij verder niet echt iets bij hadden (we zouden bij aankomst van de trein even een supermarkt in gaan) zijn we maar aan de whisky gegaan… Een goed begin van de dag, zo vond ook onze reisleider… Maar we zijn geen alcohollisten!

De bus bracht ons, in een vier uur durende reis, over de grens tot het plaatsje Rovaniemi. Vlug nog even de andere groep ophalen en meteen door. Voor mij kwam een Spanjaard zitten die zichzelf voorstelde als Miguel en zo was het uurtje naar Korvala heel snel voorbij.

Bij aankomst in Korvala gingen we naar buiten. Ik zat nog lekker in m’n spijkerbroek en trui en meteen bij het uitstappen besloot ik m’n jas maar aan te trekken, het was ECHT goed koud! De gastvrouw vertelde kort wat we moesten doen zodat we snel naar binnen konden, want het was wat ‘fris’ vandaag met een huidige temperatuur van -27 graden! Vlug naar de hutjes iets warms aantrekken en meteen terug voor een korte rit op de huskey-slee. We kwamen aan rond een uurtje of twee, maar het begon toch al wel echt donker te worden. Zo was het al bijna donker toen ik op de slee stapte voor het ritje in de slee. Jammer dat foto’s niet lukte, maar wat was dat een gave belevenis zeg! Zo’n slee gaat echt hard, en die honden zie je gewoon genieten! Helaas was het maar heel kort… Gelukkig was er een heel arsenaal huskeys buiten neer gezet die het heerlijk vonden om geaaid en mee gespeeld te worden. Wat een super vette beesten zijn dat zeg! Toen ik het wel gezien had ging ik richting ons hutje en zag vanaf daar dat er niemand bij de rendier-slee stond. Aangezien we met een man of 50 waren dacht ik ‘daar gaan we nu heen, nu hoef ik niet te wachten in die kau!’. En zo doende ben ik ook maar meteen met een rondje op die slee mee geweest. Deze rendieren zijn veel groter dan de huskeys, maar gingen voor de slee toch minder snel. Ze lopen ook echt als een malloot! Maar ook dit was weer een hele ervaring. Na het rondje natuurlijk ook op de foto met deze beesten en toen werd ik door de ‘bestuurder’ gevraagd of ik nog een keer wilde. Er was geen plaats meer vrij op de slee, maar ik moest maar de teugels beet nemen. Goed… help? Uiteraard laat je zo’n kans niet lopen en heb ik ook mijn rendier gereden! Super vet, maar toch best spannend. Zo’n beest is toch veel groter en sterker dan ik… Na al dit avontuur maar m’n tas gaan uitpakken, bed opmaken en vervolgens even kennis gaan maken met het groepje Spanjaarden uit Finland dat in de hut naast ons verbleef. Om zeven uur was het eten klaar. Gehaktballetjes in een lekker sausje met aardappelpuree en sla was wat we te eten kregen. Een vrij simpele maaltijd, maar het smaakte echt heerlijk! Het Spaans gezelschap was ook verbazingwekkend goed. Hier in Zweden heb ik gezien dat de Spanjaarden, omdat hun Engels niet zo goed is, ze onderling altijd Spaans spreken. Dit groepje was echt goed in Engels en sprak dat de hele tijd. Na het eten zijn we met z’n alle richting de sauna gegaan. Niet heel groot, maar erg gezellig. Naast de sauna hadden ze een wak in het ijs gemaakt waar ‘lekker’ gezwommen kon worden. Het ijs dreef er op en ik had echt geen zin om er in te gaan. Zo ben ik deze avond niet verder gegaan dan even voelen hoe koud het water is, en laggen om de rest die wel verkleumde in het wak. Toen het wel welletjes was besloten we deze vette dag af te sluiten met een leuk spelletje en wat lekkere drank.

De volgende waren de safaries. De sneeuwscooter-safarie wilde ik vanaf het begin al doen en ik heb uiteindelijk ook gekozen om ’s middags een huskey-safarie te doen. Een duur grapje, maar nu kan het! Na het ontbijt gaf de thermometer -28 aan en zo werd ons verteld dat we ons ECHT goed moesten aankleden aangezien de gevoelstemperatuur in de wind en op de scooter toch wel echt -45 zou zijn! We zouden een op-en-neer-tje doen naar een heuvel waar we wat overzicht hadden aangezien het daar een toendraklimaat is. De heenweg reed ik en zat Koen met zijn camera achterop. Na even wat vertrouwen te moeten krijgen in dat apparaat ging het na een kwartiertje toch wel echt snel! Wat een landschap, zo mooi. Toen we wat verder in ‘buttfucknowhere’ waren zagen we zelfs nog wat rendieren die ons lekker aan het aangapen waren. Helaas kreeg Koen het niet voor elkaar ze fatsoenlijk op de foto te krijgen. Op de top kregen we een heerlijke alcoholvrije glühwein, wat tijd om foto’s te maken en vervolgens van positie te wisselen en terug te gaan. Nu kreeg ik dus de camera, die in middels net nieuwe batterijen had, de vorige waren ‘doodgevroren’. Helaas ging het bedienen van de camera niet met de fijne wanten die we kregen en zo ging ik met alleen m’n dunnen handschoentjes aan maar proberen niet dood te gaan… Weer zagen we wat rendieren en ik kreeg het wel voor elkaar om een klein foto’tje van die gave beesten te maken!

Toen we na twee uur terug kwamen ben ik lekker in bed gedoken om zo lekker op te warmen en te genieten van m’n lunch want om één uur zou ik de huskey-safarie doen. Hopelijk zou er na afloop nog tijd zijn om te langlaufen, want dat wilde ik toch wel graag doen… De honden werden helemaal enthousiast toen we kwamen aanlopen maar moesten nog even wachten. Eerst kregen we natuurlijk een ‘korte’ instructie over hoe je de slee moest bedienen. Hoe werkt de rem, hoe ga je staan, links en rechts afslaan, naar boven en beneden, enzovoort. Vervolgens gingen we op weg om zo een uurtje door het bos te racen! Wat is dat fantastisch zeg! Kleine bospaatjes, mooie witte bomen en daar dan door heen gaan met een snelheid waar je bijna bang van wordt. Fantastisch! Helaas kwam ook aan deze activiteit veel te snel een eind. Gelukkig stonden daar wat vrienden te wachten, of eigenlijk waren ze druk bezig met het vertroetelen van de huskeys, zodat we meteen door konden met een volgende activiteit. Zij kwamen net terug van langlaufen en wilde gaan ijsvissen. Jammer, maar ook dit is natuurlijk erg gaaf. Dus ik besloot maar achter de gezelligheid aan te gaan en ging zo ook mee het meer op om een gaatje te boren en een hengeltje te laten vallen. Natuurlijk is het vervolgens wachten en daar ben ik niet zo van. Het was inmiddels al weer donker en ik besloot een klein groepje te vergezellen met het maken van een korte wandeling door het bos. Best spannend, maar zo mooi! Toen we terug kwamen was het al weer tijd voor het avondeten. Dit keer was het een heerlijke zalmquiche met salade. Gister waren we rustig aan naar de sauna gegaan zodat vervolgens zo veel man daar steeds naar binnen en buiten liep dat het niet echt warm was. Vandaag besloten we op te schieten en zo de eerste warmte te gebruiken om echt lekker warm het water in de gaan. Dit keer was het wel een succes en zo zijn we ‘lekker’ wezen dompelen in dat echt veel te koude water! Na afloop zijn we weer in één van de hutjes een spelletje wezen spelen en zo lagen we weer veel te laat in bed.

’s Ochtends ging het wekkertje weer veel te vroeg. Maar na een goed ontbijt zijn we met de bus richting het park gegaan. In de bus lag iedereen heerlijk fijn te slapen maar bij aankomst was iedereen toch wel echt in om iets te gaan doen. Drie meiden besloten te gaan skiën en de rest besloot richting een bevroren waterval te lopen. Het fantastische winterwonderland vroeg gewoon om foto’s en zo duurde het best lang voordat we de drie kilometer afgelegd hadden. Het was deze dag niet zo heel koud met -10 maar toch was al dat wachten op de fotograven best koud! Aangekomen bij de waterval was alles weer helemaal goed. Wat is dit een fantastisch mooi beeld zeg! Na een uur van foto’s maken besloten we maar weer eens terug te gaan lopen aangezien we al weer te maken kregen met de zonsondergang… Terug bij de bus zijn we een lekker in een hutje gaan zitten, kampvuurtje gemaakt en zo hebben we de tijd doorgebracht tot dat de bus vertrok.

De laatste dag zou beginnen met ontbijt om 9 en vervolgens opruimen en dan om half 12 de bus richting het Kerstmandorp op de poolcirkel. Aangezien ik nog steeds niet had kunnen langlaufen vroeg ik aan de gastvrouw of ik meteen na het ontbijt dit nog even mocht doen. Dit was prima, indien onze hut natuurlijk wel opgeruimd was. Mijn dag begon dus vroeg, want ik wilde ook wel graag het voeren van de huskeys zien, hetgeen om half 9 gebeurde. Zo gezegd, zo gedaan. Vlug opruimen, afwas doen en vervolgens naar de honden. Zo super fantastisch. Ik weet niet precies wat zo gaaf was, maar het zijn net kinderen. Toen lekker ontbeten en klaargemaakt om even een uurtje een rondje te doen. Het duurde even voordat ik de slag te pakken had, maar het ging al vrij snel best aardig. Echt goed kan ik het niet noemen, maar lekker ging het op het eind wel. Ik had er volgens mij wel een leuk vaartje achter zitten en het voelde ook alsof ik steeds meer controle en evenwicht had. Na een uurtje de spullen terug gebracht en de bus in gegaan om te vertrekken. Het dorp was niet echt fantastisch. Heel erg commercieel, vol met winkeltjes en veel te veel betalen voor activiteiten. Stom rondje op een rendierslee voor 15 euro, hadden we al gedaan! Wel waren de ‘elfjes’ leuk. Een aantal meiden rond onze leeftijd werkte daar en waren verkleed als helpertjes van de Kerstman. Altijd leuk om met die mensen aan te pappen en te eindigen met stomme foto’s :D

Terug in de bus was het de Finnen op het station dumpen en vervolgens door richting Luleå om daar de nachttrein te pakken. Deze trein had ook weer een vertraging en zo kwamen we anderhalf uur te laat aan in Stockholm waardoor we onze aansluiting gemist hadden. Gelukkig hadden ze nu wel koffie in de trein, en deze was nu nog gratis ook! Gelukkig wist onze reisleider dit op te lossen en zo kreeg iedereen een nieuw ticket voor de trein naar Västerås en een waardevoucher van 5 euro voor een volgend treinkaartje. Vind ik toch een goede afhandeling van de spoorwegen hier. Nu moesten we wel drie kwartier wachten op de volgende trein. Helemaal niet erg want op het station waren ze één of ander console aan het promoten. Een 3d camera voor de x-box 360. We konden daar dus, samen met leuk Zweeds schoon, een beetje lomp in de ronde zwaaien en zo als ware nerds gamen tot we er gek van werden. Een mooi einde van een veel mooiere week!

Zo, en nu maar eens wat slaap inhalen! Foto’s volgen nog, die moet ik eerst van Koen zien te bemachtigen.

Groeten!