Wat een fantastisch land is het hier. En het blijft mij maar verbazen en verbazen. Zo ook afgelopen zondag. De omgeving hier vind ik niet echt geweldig, hoger noord is het duidelijk beter, maar toch had ik erg veel zin in de wandeling. Een aantal vrienden zou mee gaan en dat maakt de wandeling altijd leuk. ’s Ochtends om 8 uur zouden we vertrekken zodat we genoeg tijd hadden voor de geplande 14 kilometer. Een grote groep kan nogal traag zijn en aangezien het om vier uur donker is was ik erg blij dat de groep uiteindelijk niet heel groot was. Slechts zes man en een vrouw waren sterk genoeg om op zondag vroeg aan de wandeling beginnen. Het vroor nog steeds, dus warm aangekleed vertrokken we dan uiteindelijk met dit kleine groepje. Na een paar uur gewandeld te hebben kwamen we er achter dat we al zeven kilometer gelopen hadden, maar dat we ook nog 18 te gaan hadden! Aangezien het groepje klein was, we een goed tempo hadden besloten we vlug door te lopen, want nu begon het donker wel echt een uitdaging te worden.

De bossen hier zijn echt geweldig. Toen we echt uit de stad waren, de boerderijen voorbij, begon het echte werk. Volgens mij houden de Zweden niet zo veel van wandelen want alle paden waren nogal verwilderd. Het was continue zoeken naar markering want het pad was echt niet te volgen. Wandeling was nogal zwaar. Graspollen die je enkels doen verstuiken, grote plassen die het gebied bijna moerassig doen lijken, dwars door weilanden en over ware rivieren. Wat een fantastische tocht!

Tegen half vier ging het al schemeren en hadden wij nog steeds een stuk te gaan. We besloten maar niet meer het bos in te gaan en de jeep-weg te volgen die wij tegenkwamen omdat het daar nog een stuk lichter was. We hadden wel lampen mee, maar dit leek ons allemaal toch beter. Toen het echt donker was zagen we het dorp waar we heen liepen en was onze tocht bijna klaar. Helaas moesten we nog naar het busstation. Helemaal gebroken hadden we nog zeker een half uur te gaan. Gelukkig konden we dan om zes uur de bus terug pakken en vervolgens, helemaal stijf nog vanaf het station naar huis wandelen. Helemaal gebroken, maar helemaal voldaan kwam ik thuis en het is lang geleden dat ik zo lekker geslapen heb!

Maandag kwam ik er achter dat de Zweden toch ook wel humor hebben. Toen ik ’s middags thuis kwam lag er een brief voor mij klaar. Eindelijk bevestiging van de immigratiedienst. Even voor de duidelijkheid, dit is dus een brief die gestuurd wordt naar mensen die hier willen gaan wonen, voornamelijk buitenlanders dus. Toen ik de brief wilde lezen kwam ik er achter dat deze niet in het Engels was, maar in het Zweeds. Geniaal! Gelukkig hebben we GoogleTranslate en goede vrienden die mij wel wilde helpen. Helaas niet de brief waar ik op hoopte, al weet ik nu wel dat ze mijn aanvraag hebben ontvangen!

Dinsdag was het dan zo ver, de eerste echte sneeuw werd verwacht. De echte vlokken vielen toen ik ’s ochtends in de college-banken zat. De docent maakte na de pauze nog een opmerking over het fijt dat buitenlanders afgelopen jaar helemaal gek werden. Na dit college gingen we naar buiten en inderdaad, Spanjaarden, Indiërs, Zuid-americanen, Afrikanen, allemaal zagen ze voor het eerst echte sneeuw. De gevoelens waren gemengd. Sommige waren bang, andere waren heel blij en konden niet wachten terwijl er ook waren die het alleen maar koud vonden. Geweldig!

Van al deze sneeuw moest ik natuurlijk ook gaan genieten! Samen met Sev ging ik richting de Lidle. Een lekkere sneeuwbui waarin nog goede foto’s gemaakt konden worden veranderde echter snel in een ware sneeuwstorm. Koud, veel sneeuw en harde wind zorgden er voor dat fietsen een ware uitdaging werd. Het land werd mooier en mooier en rond twee uur lag er al een ware laag sneeuw die het fotograferen waard was. Echter bleef het gewoon sneeuwen en ’s avonds kwamen de bulldozers en strooiwagens tevoorschijn. Er lag nu op straat zeker tien centimeter sneeuw maar toen ik na het eten naar Koen fietste waren de fietspaden eerder geveegd dan de gewone weg. Heerlijk, zo’n stad waar fietsen dan toch nog voorgaat! ’s Avonds zouden we de sneeuw inwijden met een heerlijke sauna. Park-appartment heeft een sauna in de kelder waar Koen de sleutel van heeft. Dus met een gezellig groepje bestaande uit drie Nederlanders, drie Spanjaarden, een fransman, een Estlander en een Indische gingen we de sauna in om vervolgens in onze zwembroek naar buiten te rennen. Een frisse duik in de sneeuw gevolgd door een klein sneeuwballen gevecht was een waar spektakel om te zien en nog beter om deel te nemen. In de eerste instantie wilde de Indische niet nee naar buiten, maar we wisten ook haar te overtuigen en uiteindelijk hebben we met z’n alle een erg leuke avond gehad!

Als er in Nederland zo’n laag sneeuw valt als dat er nu hier is gevallen is het hele land in rep en roer. Treinen rijden niet meer en de snelwegen zitten verstopt. Hier is dat geheel anders. Door de hele stad reden wagens rond die de sneeuw aan het ruimen waren die er zo voor zorgde dat het allemaal te doen bleef om over straat te gaan. De volgende ochtend was de snelweg alweer helemaal vrij van sneeuw en reden er overal weer gewoon auto’s. Wel was het opvallend dat er bijna geen fietsers meer te zien zijn. Ze nemen allemaal de bus of de auto... beetje jammer. Wel vinden ze afvoerputjes wat lastig. Ze zijn er wel, maar niet veel. De sneeuw smelt, maar kan niet weg en zo blijven er dus enorme plassen met water/sneeuw/smurrie op straat liggen.

Jan heeft op het moment een vriendin uit Duitsland over en die zijn samen dus een beetje van Zweden aan het ontdekken. Woensdag wilden ze naar Uppsala gaan. Uppsala is een oude studentenstad ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Västerås. Het is natuurlijk goedkoper en veel gezelliger om met een volle auto daar heen te rijden en dus vroeg Jan mij en Koen mee. Amy ging ook nog mee en zo hebben wij daar met ons vijven een leuke dag van gemaakt. Het was bewolkt, koud en door de sneeuw een enorme baggerzooi op straat. De vele gevechten in de sneeuw waren interessanter dan de stad zelf, maar toch was het leuk om het een keer gezien te hebben.

Kort samengevat: weer een gewone normale week in Zweden.