Afgelopen week las ik een artikel uit de Volkskrant genaamd'beurs voor bier en studie'. Deze kwam uit de Volkskrant van 31 augustus 2010. Hier wordt in het begin in twijfel getrokken of studenten die naar het buitenland nog wel iets leren. Of daar alleen maar heen gaan om te feesten. Nu zit ik hier nog niet zo lang in Zweden en ik moet zeggen, de uren dat ik hier gefeest heb zijn veel hoger dan de uren die ik tot nu toe gestudeerd heb. Laat staan de uren die in andere gezellige activiteiten zitten. Nu vindt ik dit best logisch. Deze week zijn mij 4 uur college aangeboden en één uur instructie. (Die uiteindelijk ook een soort van college bleek te zijn over hoe werken instructies...)Omdat ik maar zo weinig te doen had voor m'n studie vond ik het belangrijker om mensen te gaan leren kennen. De eerste week met de internationale studenten was heel erg gezellig, maar de laatste dagen ben ik wat meer bezig geweest om met de mensen van hier in contact te komen. Zo heb ik al een studiemaatje gevonden, misschien een hardloop-maatje en natuurlijk gewoon mensen waarmee ik gezellig kan 'chillen'. Ik weet niet hoe serieus het was, maar zo ben ik ook gevraagd om een keer mee te gaan jagen! Dit lijkt me erg leuk, maar verwacht er nog niet zo veel van.

En dan wil ik mijzelf nu dan toch gaan verdedigen wat betreft het leren hier. Volgens het artikel in de Volkskrant barsten de Erasmus-studenten van goede voornemens. Één van mijn voornemens was hier actief deelnemen in het studentenleven. Meer dan in Eindhoven omdat ik hier maar een paar maanden ben.Eergisterensprak ik met de voorzitter van de International-Committee over een tripje naar een klimhal. Nou, dat lijkt mij natuurlijk wel wat. Omdat dat niet van zelf aan komt waaien heb ik toegezegd wel te willen helpen met het organiseren van dit uitstapje. Ook ga ik morgen naar een 'Sitning' wat vertaald word als een 'Dinner party'. Wat het precies is weet ik niet en dat maakt het voor mij wel leuk. Het is in ieder geval iets Zweeds waarbij gegeten wordt, gezongen wordt en anderamusementis. Oftewel, ik ga nog meer leren over de Zweedse cultuur. En dit brengt me bij een volgend punt in het krantenartikel. Hier zeggen ze dat wij, als Erasmus-studenten, meer begrip kunnen opbrengen voor mensen met andere culturen. Zelf ben ik van mening dat dat komt omdat wij nu in totaal andere omgeving zitten. Zo veel dingen zijn zo vanzelfsprekend in Nederland dat we niet eens meer weten hoe het anders is. Wij weten wanneer het normaal is om iets te doen of te zeggen. Dat iemand anders vreemd kan reageren, of rare dingen kan vragen is niet omdat hij stom is, maar gewoon omdat hij niet beter weet. Als ik een gezellige avond gehad heb met iemand, vindt ik het niet heel vreemd om een telefoonnummer te wisselen om nog eens wat af te spreken. De Zweden zijn zo niet. Pas als je elkaar echt goed kent wisselen ze pas gegevens heb ik, jammer genoeg via de harde weg, moeten leren. Zo vertelde een Zweed dat hij pas na drie maanden een telefoon nummer kreeg van een collega waar hij toch al wel een poosje goed mee kon opschieten... En al deze andere dingen maken mij best onzeker. Steeds vraag ik mezelf af: kan ik dit nu wel doen of zeggen? Maar het overwinnen van die vragen, het leren kennen van de cultuur hier, het realiseren dat de verschillen juist erg mooi zijn, maken mij ook weer sterker en stabieler. Want ik sta hier maar, ongeveer zonder hulp. Mezelf af te vragen in de supermarkt wat ik nu weer in m'n handen heb. Een zeker blikje met iets wat op vis lijkt, uitleg in het Zweeds. Ik ken nog maar een paar woorden, dus daar wordt ik niets wijzer van. Gelukkig zijn er ook vertalingen! Deens, Fins en Noors... Jammer genoeg wordt ik daar ook niets wijzer van. Dus het eten hier wordt voor mij een erge uitdaging, want natuurlijk wil ik het wel allemaal proberen!

Op de middelbare school deed ik al even mee aan een project tegen vooroordelen en dit uitstapje heeft daar wel iets weg van. Zo werd ons de eerste dag al verteld dat je maar 14 seconden nodig hebt om vooroordelen over iemand te bedenken. Nou, gelukkig ben ik erg goed en kon ik het sneller! Maar ook hier leer je verder kijken dan dat. Je kent hier niemand, dus je zult wel mensen moeten aanspreken en leren kennen. Anders is het hier wel heel eenzaam. Zo spreek je veel mensen en zie je dat veel vooroordelen niet kloppen. Zo werd gezegd dat de Zweedse mensen erg open zijn, maar ik moet zeggen... Als je niemand hebt die je introduceert kom je echt nergens tussen! Aan de andere kant, Spanjaarden kunnen feesten! En dat doen ze graag! Ik heb het idee dat het elke avond wel een feestje is dat vanuit de spanjaarden komt. De Spanjaarden zijn met een grote groep, die dus veel mensen kennen. En tegen een grote groep mensen zeggen: 'Zo laat is er daar een feest, neem zelf drinken mee' is voor hun dus geen probleem. En alle Spanjaarden kennen elkaar. Volgens de Volkskrant is hun Engels niet erg goed. De Spaanse mensen die ik gesproken heb waren inderdaad niet erg goed in engels, en dan snap ik wel dat je graag Spaans spreekt. Veel mensen komen hier om talen te leren. Zweeds en Engels zijn erg populair bij de Erasmus-studenten en dit zorgt er volgens het artikel voor dat mensen die een Erasmus-programma hebben gedaan beter zijn in andere talen dan anderen. Nu zeg ik niet dat mijn Engels beter gaat zijn dan ieder die dit leest, maar ik weet wel zeker dat 5 maanden Engels praten, lezen en schrijven mij veel goed zal doen! En ik denk dat ik ook maar wat Duits moet gaan oefenen. We wonen hier met drie Duitsers in huis, dus kansen genoeg.

Goed, wat heb ik nu wel gedaan in de collegebanken. Eigenlijk niet bijzonder veel. De colleges die ik gehad heb waren of introductie of ik kende de stof al. Eergisteren was er een gastcollege van iemand in het bedrijfsleven die ons het één en ander ging vertellen over project-planning. Dit was niet zo zeer nieuw, maar nu heb ik wel veel meer overzicht in wat ik eigenlijk al wist. Maandag gaan we dan echt aan de slag. Ik heb de opdracht gelezen en deze ziet er niet erg ingewikkeld uit. Het eerste deel gebruikte wij al lange tijd tijdens onze projecten dus dat moet wel lukken. Daarna gaan we een rapport schrijven hetgeen voor mij wel moeilijker zal zijn, maar we gaan het allemaal zien!

Hej dä!