De eerste dag

Super stijf wakker wordend op een koude harde vloer geeft mij al helemaal zin in de dag... maar ja.Na een vlug ontbijtje lopen Mels (daar sliep ik) en ik richting de campus. Hier waren we nog net op tijd (of misschien toch iets te laat want ze houden hier echt van op tijd zijn) voor de eerste welkomstwoorden.Gelukkig voor mijn ego kwam de halve zaal toen nog binnen lopen. Blijkbaar was het voor meer mensen moeilijk om de zaal te vinden, maar gelukkig had iedereen hier hem gevonden.

Zo ging de ochtend voorbij en allemaal belangrijke mensen namen even het woord en gooide zoveel informatie naar ons dat ik slechts een paar flarden heb weten te onthouden. Gelukkig heb ik goede hoop in het fijt dat het allemaal wel goed komt… Wel begon ik me redelijk zorgen te maken over mijn kamer. We hebben een druk programma en ik moest nog het centrum in om mijn sleutels te halen en daar dus ook voor te tekenen. Toen de lunchpauze begon besloot ik echt niet langer te wachten en toch maar te gaan. Samenmet iemand anders liep ik richting hun gebouw om daar te tekenen. Kanonnen, wat een bos sleutels. Ik telde er zo een stuk of 8. ‘We zien wel wat we er allemaal van dumpen en wat niet.’

Het middagprogramma was net als de ochtend, veel praatjes en weinig info die ik zinvol kon opslaan. Maar het werd me allemaal al wel wat duidelijker: volgens mij snappen die mensen hier ook niet zeker wat er nu allemaal gaande is. Gelukkig was dit programma voorspoedig afgelopen zodat ik nog snel even bij mels m’n spullen kon gaan halen om deze op mijn kamer te dumpen voor de ‘fika’ (kofie/thee met gebak!) begon.

Het huis was vrij snel gevonden, maar toen begon het probleem. ‘Welke sleutel is voor de voordeur?’ Gelukkig was de 2^epoging al raak! Binnen waren 3 deuren en een trap naar een kelder en één naar boven. Trial and Error leerde mij dat de deuren op slot zaten en dus ging ik maar naar boven. Hier weer een deur, maar deze was gelukkig open. Bij het halletje aangekomen alleen maar deuren. Gelukkig nu wel nummers. Ik zocht nummer 10 en dit waren 1 t/m 7 en 2 blanko deuren. De eerste poging lijden tot de keuken en woonkamer die gedeeld is. De andere bleek een doushe en WC te zijn. Tot mijn verbazing nog steeds niemand gevonden die mij kon helpen met waar ik moest zijn. ‘Nou, dan lopen we maar verder naar boven.’ Hier waren nog 2 kamers, nummer 8 en 9. ‘We worden warmer…’ maar helaas was er verder geen deur of trap naar boven. Gelukkig hoorde ik wat gestommel en besloot daar maar op af te gaan. Het was iemand van hier en die kon mij vertellen dat ik in de kelder een kamer had. De trap verder afdalend kwam ik uiteraard weer bij een paar deuren. De éérste lijden naar een wasruim en de tweede was op slot. De derde opende een halletje met nog 2 deuren waarvan de éérste meteen in nog een keuken uitkwam. Hier zag ik een deur naar buiten en klein halletje. Hier waren nog 2 deuren. Genummerd 10 en 11. Na het één en ander aan sleutels geprobeerd te hebben bleek ik de deur echt open te kunnen maken.

Foto’s van mijn leefruimte hier komen nog, nu ben ik erg druk. Ik had ook maar heel even tijd om spullen weg te zetten en weer naar de campus te wandelen voor de koffie met gebak. Dat klonk erg goed! Hier waren we gelukkig nog lekker op tijd voor en onder het genot van al dat lekkers raakte ik al wat aan de praat met andere internationale studenten.

Na hier even gedronken te hebben vertrok de bus richting IKEA. Gezellig met z’n alle boodschappen doen. Goed voorbereid als ik was had niets nodig. Alles was al aanwezig op mijn kamer. Hier heb ik wel gezellig met een aantal andere mensen rondgelopen, gekletst en wat genoten van het zonnetje. Hierover werd al gegrapt dat dit het laatste zonnetje zou zijn voor het eind van de winter.

Terug op de campus vlug met Mels nog een boodschap gedaan (hij woont om de hoek) en samen een pizza gegeten in de keuken voor mijn kamer. Toen ik dan eindelijk een beetje tot rust gekomen en gesetteld was, ben ik naar boven gegaan om mij voor te stellen aan de rest. Gezellige mensen die vragen om meer gezelligheid.

Snel volgt er meer, nu snel naar bed want er moet nog veel gedaan worden morgen!

Truste,
Peter

Vliegen

Vliegen, nog altijd denk ik aan een hoop gedoe rondom iets eigenlijk best onbenulligs. Eigenlijk had ik best zin om te vliegen. Het was best prima weer en dan is het zo mooi hea! Helaas werd het allemaal niet zo mooi als ik gehoopt had.

Ik wil natuurlijk op tijd zijn en dan is het bericht dat je éérste vlucht vertraging heeft natuurlijk niet leuk. maarja, je doet niet anders. Even accepteren en dan maar even wachten. En dat moet je nog veel doen, terwijl je eigenlijk gewoon door wilt. Alsmaar wachten. Dan eindelijk vertrokken we richting londen.

Ook hier kwamen we aan met een vertraging dus ik moest echt opschieten voor het inchecken bij de volgende vlucht. Bij de bagage-band aangekomen moet ik weer wachten. Nog geen tassen, en ik wil toch echt door anders ben ik te laat. Gelukkig komen daar de eerste tassen al en al snel volgt daar mijn tas. Vlug probeer ik naar de incheck-balie te rennen. Wat er door die grote onhandige tas toch meer uit ziet als strompelen, maarja, dat hoort erbij. Bij de wachtrij aangekomen vraag ik aan de mensen voor mij of ik misschien voor mocht omdat mijn check-in zou sluiten. Helaas mochten de lieve mensen voor mij niet baten. Bij de balie was het heel duidelijk: gesloten, je bagage gaat niet meer mee. Ik kon wel door de grond zakken! Wat nu? de volgende vlucht is morgen pas. Nou, even naar de info balie, kunnen we daar even kijken wat mogelijk is. Na weer even hier in de rij gewacht te hebben gaf de dame achter het scherm mij 2 opties. nu vliegen richting Stockholm, of morgen dezelfde vlucht. Nou, aangezien ik om 09:00 in Vasteras moest zijn ging ik maar voor Stockholm. Een nieuw ticket gekocht en meteen gaan inchecken. Geen idee waar ik nu eigenlijk precies heen ging. Gelukkig raakte ik tijdens het wachten al snel aan de praat met een jongen die dezelfde vlucht moest hebben en zelf in Zweden woont. Hiermee ben ik uiteindelijk richting Stockholm gevlogen.

Onderweg had hij mij al verteld dat we nog met een bus even naar Stockholm zelf moesten rijden en vanuit daar kon ik een trein nemen. Ik een kaartje voor de bus gekocht, bagage opgepikt en naar de bus gelopen. Het was inmiddels al tegen 5 uur aan gelopen en dat begon ik te voelen. Toen de bus stopte en ik mijn spullen wilde pakken raakte ik aan de praat met een lotsgenootje. Samen zijn we in Stockholm dan ook maar gaan zoeken naar het treinstation en hebben daar een treinkaartje gekocht. De trein zou pas over een uur vertrekken dus gelukkig hadden we even relaxed de tijd om in de macdonalds een burger te halen en deze lekker op te peuzelen. Het was inmiddels 19:00 en van lunch was ook al niets gekomen.

Het was 9 uur geweest toen we eindelijk in Vasteras aankwamen. Onderweg had ik met een studie-genootje afgesproken dat ik daar wel kon blijven slapen aangezien ik VEEL te laat was om nog de sleutels voor mijn kamer te regelen. Alleen hoe ik daar moest komen wist ik niet. Gelukkig wilde een vrouw die ook die kant op moest mij wel daar heen brengen. En daar aangekomen heb ik m'n spullen gepakt en ben heerlijk gaan slapen!

En dan zit ik nu zo te denken over wat nu belangrijk was deze dag. Natuurlijk de reis zelf, maar eigenlijk zijn er zo veel meer indrukken die ik heb meegemaakt. Zo was niet alleen de dame in Vasteras heel erg aardig, maar is iedereen dat hier. Zodra je een vragend gezicht heb springen ze je te hulp. Buiten de leuke mensen is het land ook prachtig. De zon ging hier pas ergens tussen 8 en 9 onder, dus ik heb nog best veel van het land kunnen zien. 'Hebben zie hier ook oude gebouwen?' Alles lijkt nieuw, misschien een houten hut hier en daar niet zo, maar ook deze zijn nog heel erg netjes.

Dit beloofd nog een heel avontuurlijk, maar super vet, semester te worden.

Grtz,
Peter

Inpakken

Het voelt een beetje alsof ik op vakantie ga. Net als dan pak ik mijn kleren, controleer honderd keer of ik alles heb en heb zo nog steeds het gevoel alsof ik dingen aan het vergeten ben. Net als op vakantie naar de Alpen moet ik dikke kleren tegen de kou mee nemen, kleren die je draagt als het niet zo koud is, sport kleren, regen kleding, zwem spullen en natuurlijk slaap spullen. Nu heb ik alleen nog een set nette kleren mee die ik anders nooit mee op vakantie neem.

Maar dat inpakken gaat nu wel anders. Als we met de auto gaan heb ik gewoon een tas die ik vol kan stoppen, nu moet ik ook nog eens rekening houden met dat maximum van 20 kilo bagage. 'Hoe moet ik in hemelsnaam voor een half jaar spullen mee nemen die minder dan 20 kilo wegen?' dacht ik gister nog. Gelukkig heb ik het nu dan zo ver dat ik al mijn belangrijke spullen in m'n rugzak heb zitten en dat deze de 20 kilo niet overschrijd. Ik heb zelfs nog een gaatje gevonden voor m'n klimgordel en klimschoentjes!

Ook m'n 'schooltas' is eigenlijk niet anders dan normaal. Laptop, pennen, agenda, aanteken-blok, multomap en een boek. Nu wel een leesboek (ja, ik neem er één mee!

Morgen half 10 vertrekt m'n vliegtuig vanuit Amsterdam. M'n spullen zijn gepakt en alles is geregeld, dus ik ben er klaar voor!

Tot in Zweden,
Peter

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn verblijf in Zweden. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en ik zou het erg leuk vinden als je af en toe een berichtje achterlaat.

Leuk dat je met me meereist!

grtz,
Peter