After Work

Het is nu alweer even geleden sinds mijn laatste verhaal. Natuurlijk heb ik hier in Zweden niet stil gezeten. Het begin van de week stelt meestal niet zo veel voor. Vooral een tijd van studeren en wat simpele dingen doen met mijn vrienden hier. Zo wordt floorball nu echt leuk, ik word steeds beter en beter en durf nu zelfs te zeggen dat ik al wat controle heb over de bal. De oefeningen werken en ik kan ook steeds langer in het veld blijven staan. Ons groepje begint elkaar te kennen en ook zo krijgen we steeds meer plezier met elkaar. Niemand blijft stil zitten en zo ging ik dinsdag naar ‘Park’ toe om daar een internationale film te zien. Dit keer hadden ze een Zweedse triller op de planning staan. Zoals verwacht bleek dit voor mij meer een komedie te zijn, maar het was in ieder geval erg gezellig!

Donderdag zou een grote groep Spaanse mensen richting Kiruna gaan. Voor Erasmus studenten is dit een extreem goede reden om te feesten en dus werd er van alles uit de kast gehaald om er een geslaagde avond van te maken. Ik heb de pre-party maar over geslagen en ben direct naar ‘Silk’ gegaan. Silk is een pub waar ze een bar en meer iets disco-achtigs hebben en vrij veel rock spelen. Ik moet zeggen: bij binnenkomst vond ik het al een geslaagde avond. Er was een vent op een gitaar wat nummers aan het zingen, studenten prijzen voor het bier (lees: slechts 4 euro voor een biertje) en gezellige mensen. Even later raakte ik aan de praat met twee aangeschoten Zweedse dames en dat vonden een paar andere natuurlijk wel interessant. Nieuwsgierig naar waar wij vandaan kwamen lieten we hun raden waar één van de jongens vandaan kwam. De eerste keus ‘Polen’ was niet goed, maar ze kregen wel de hint dat het er in de buurt lag. Toen ze daarna ‘Oostenrijk’ als tweede keus gaven vond hij dat ze de tip ‘het land wat ertussen ligt’ wel verdiend hadden. Ze zaten er immers twee keer heel dicht bij! Hun derde antwoord was een verassend ‘Zimbabwe’. Goed, zat dus. Na wat rondvragen later deze week verontschuldigde een andere Zweed zich voor het fijt dat ‘zij’ nu eenmaal niet zo goed zijn in topografie…. Wat een geweldige mensen hier! Woensdag is daar een talentenjacht, het geen waarvan wij net het laatste van hadden gezien. Daar gaan we dus maar eens heen, kijken of ze wat leuke nummers gaan zingen.

Donderdag moest VIK weer spelen. Met een grote groep besloten we ‘ons’ ijshockey team aan te moedingen. Ze moesten het opnemen tegen het team van de stad hier vlak bij wat volgens andere een gemakkelijke tegenstander zou zijn. Vrij laat bij de arena aangekomen betaalde ik de 5 euro voor een plekje op de tribune waar je kunt staan en zocht naar bekende gezichten waar ik bij zou kunnen zitten. Het was super druk maar gelukkig was er nog wel een plaatsje vrij net onder de ‘hooligans’. Deze jongens (en meiden) zijn helemaal gekleed in de kleuren van VIK, zwart-gele vesten, sjaals, vlaggen, smink en boven alles schreeuwen ze de hele wedstrijd strijdliederen! De tegenstanders kwamen stil het veld op, maar toen VIK op kwam begonnen ze te zingen. Of eigenlijk kan ik het beter schreeuwen noemen, want het was hard! Onderaan stond op een plankje één van deze jongens met een megafoon die steeds allemaal nummers inzette. Duidelijk dat de sfeer er goed in zat, want het hele vak zong mee. Natuurlijk zijn deze liedjes vrij simpel en zongen wij, zo goed als we konden, gewoon mee. Nog geen twintig seconden gespeeld of de eerste speler moest van het veld af wegens een gebroken neus. Wat een heerlijk fysiek spel! Toen ze dan eindelijk de voorsprong pakte in het derde deel ging iedereen helemaal gek. Vervolgens word er in dit laatste deel nog twee doelpunten gemaakt door VIK en zo verlieten we heel tevreden het stadion met een overwinning van 4-1! Buiten verzamelde we weer even om zo gezamenlijk terug te lopen. Natuurlijk staan wij niet stil en beginnen we weer lekker te zingen. De Zweden vonden dat blijkbaar niets, iedereen liep gewoon stil en rustig naar huis. Ergens een overwinning vieren zat er dus niet in. Wij wilden dat natuurlijk wel en zo zijn we met een groepje naar Kåren (onze sociëteit) om daar een lekker pilsje te drinken. Een gezellige afsluiter.

Vrijdag was het plan om rustig aan te doen, met een paar Nederlanders zouden we de bioscoop hier in Västerås eens gaan bekijken. ’s Middags vroeg een huisgenootje of ik die avond mee zou gaan naar een ‘after work’ in BMB (Blue Moon Bar). Totaal onbekend met dit fenomeen ging ik maar eens navragen wat dit was. Een ‘after work’ is eigenlijk een actie die uitgaansgelegenheden aanbieden om meer omzet te draaien. Er zou gratis entree zijn, gratis taco-buffet, live band en studentenprijzen (vier i.p.v. zes euro) voor het drinken. Het eten is vervolgens zo zout, dat je veel gaat drinken. Het begint om vijf uur, dus mensen beginnen ook vroeg met drinken. Zweden hebben de neiging om, als ze gaan drinken, veel te drinken. We zaten daar met een stel dat al een aantal jaar in Zweden woont en die vertelde ons nog meer over dit fenomeen. ‘Zweden drinken, of drinken niet. ’s Middags een pilsje drinken kennen ze niet.’ En zo zagen we om een uur of zeven al verschillende mensen zo bezopen, dat we snapte dat dit voor die club een goede omzet zou zijn. Het bandje was erg gezellig maar helaas moest ik om kwart voor acht toch echt vertrekken, want de film zou starten. De nieuwe Harry Potter. We hadden kaartjes gereserveerd want de voorstelling was al bijna uitverkocht. In de zaal aangekomen snapte we waarom er achter in de zaal nog plaatsen waren de avond ervoor. De zaal was erg klein (maximaal 50 man) en het beeldscherm was nog kleiner! In de zaal zaten eigenlijk alleen maar ‘kinderen’ van een jaar of 15/16, zo ook de twee meiden naast mij. Gelukkig bleek toen de film begon dat het geluid wel goed was. Zweedse ondertiteling is vervelend, je blijft kijken! Ik snap daar dus helemaal niets van, maar nog steeds blijf je kijken. Samenvatting: Ik heb een film gezien, waarvan ik het verhaal al kende, die in een onlogisch midden plots klaps stopt, in een roemoerige zaal, in een kwaliteit die ik thuis beter heb en daar heb ik dan ook nog eens voor betaald! Owja, de stoelen waren ook bagger! De collegebanken zitten fijner, en op de achterbank van een ford-focus heb je meer beenruimte… Doen we dus niet nog een keer!

Zaterdag was het weer vroeg op want we gingen weer wandelen. Samen met Constance, de fransoze, en Koen vertrokken we met de bus van 8 uur richting Surahammer om vanaf daar richting Hallstahammer te lopen. De temperatuur zou de hele dag zo rond de -10 graden liggen en ik had me dus goed aangekleed. Toen we van de straten afliepen bleek dat er sneeuw tot halverwege mijn schenen was. Overal! Vergeten om een regenbroek aan te trekken bleek echt stom te zijn. Maar wat was dit mooi zeg! Wat een fantastisch winter wonderland! Alles wit! Halverwege hielden de markeringen ineens op en waren we genoodzaakt terug te lopen. Gelukkig zou er nog steeds een bus terug zijn. Bij de halte aangekomen bleek dat we nog een twee uur moesten wachten op de volgende bus. Tijd zat dus om even op te warmen in een locale snackbar en daar wat te eten en een kaartje te leggen. Om de volgende bus echt niet te missen vertrokken we op tijd terug naar de halte. Wat heb ik daar een spijt van zeg! Tijdens het opwarmen was de sneeuw in van mijn broek mijn schoenen in gedropen waardoor mijn sokken nat waren toen we op de bus wachten. Ook daar lag natuurlijk sneeuw en zo had ik binnen 10 minuten zulke koude tenen! Kanonnen! Thuis lagen gelukkig wat droge warme kleren op mij te wachten! Toch wel een tijdje gelopen en het wandelen was echt zwaar, dus helemaal gesloopt vond ik het lastig om ’s avonds ook nog bij een verjaardagsfeestje langs te gaan. Gelukkig deed een kop koffie wonderen en zo hebben we daar nog een mooie avond beleefd.

Woensdag misschien weer naar een ijshockey wedstrijd en zaterdag naar de kerstmarkt in Skansen (Stockholm). Zondag aan de slag met de IC en daarna Sinterklaas-Fika. Nu even rustig een filmpje kijken en bijkomen van de training. We zijn weer eens kapot

Het gangetje gaat gewoon door

De tentamens zijn nu al een flinke poos achter de rug. Al bijna vergeten zo lang geleden. Echter denk ik er de laatste dagen steeds vaker aan, want ik het mijn cijfers nog steeds niet terug! Afgelopen week dan ook maar een docent gemaild en die vertelde me dat we ze waarschijnlijk volgende week te horen kregen. Hoe erg ik ook wil dat het langer duurt: het einde komt er aan. Ergens in januari moet ik weer terug richting Nederland. De precieze terugreis kan ik nog niet boeken aangezien ik niet weet of ik een herkansing moet maken. Die herkansing valt nadat ik mijn kamersleutels moet inleveren, dus dat gaat dan nog leuk worden.

Het einde mag er dan aan komen, maar we gaan nog een hoop leuke dingen doen! In middels snap ik het allemaal een beetje en zijn we maximaal aan het genieten van het leven hier. Zo zijn we dinsdag met een groep wezen Paintballen met een groep, woensdag een Tsjechische film gezien met een grote groep, donderdag geholpen bij het houden van een quize avond in de pub van Kåren.

Vrijdag avond had ik een vriendin zo ver gekregen dat ze voor mij een echte Indische maaltijd voor mij ging maken. Tijdens Diwali, het Indische feest van even geleden, had zij mij van alles verteld over het eten. Jammer dat het eten daar volgens haar niet goed was. De ‘grote’ keuken hier is veel beter dan haar twee pits vakantiefornuisje, dus kwam ze met haar zakjes kruiden naar mij toe. De rest van de ingrediënten had ik al hier en zo begonnen we op tijd met koken. Op tijd in Indische begrippen, want het was inmiddels al acht uur geweest. Wat vinden die Indiërs wassen toch fijn zeg. Zelf was ik nooit de rijst voor ik het kook. Nou, dat moest van haar dus wel. Net zoals de uien, de kipfiletjes en de tomaten. Om een saus te maken moesten de tomaten en uien erg klein gesneden worden. Ik ben geen chef-kok, dus ik was daar wel een beetje mee aan het pielen om ze zo klein mogelijk te maken. Bang dat ik in mijn vingers snee nam Bhavya het mes over om vervolgens binnen twee minuten haar vinger open te halen. Pleistertje doet wonderen en zo mocht ik het snijwerk dan toch afmaken! De kruiden gingen door de saus en zo begon de keuken heerlijke te ruiken. Even een vingertje in de saus als voorproevertje. Kanonnen! Nu wist ik ineens weer waarom Indisch eten een uitdaging is, dat was goed heet zeg! Toen het eten tegen half tien dan klaar was gingen we aan tafel om te eten. Ik toch maar een beetje frisse yoghurt door mijn sausje gedaan om het dragelijk te maken. En wat was dat een heerlijk eten zeg!

Gister was het weer een beetje gaan sneeuwen en ik besloot samen met Sev, mijn buurman, richting het eiland ‘Björnö’ te gaan. Hier kun je erg mooi door de bossen en langs het water lopen. Beetje frisse lucht doet iedereen goed en we hadden toch zeker nog 2,5 uur daglicht voor de boeg! Toen er nog geen sneeuw was koste het ongeveer een half uur om naar dat eiland te fietsen. Nu deden we daar gewoon net zo lang over. De straten zijn prima schoon en overal strooien ze met grind. Deze steentjes bevriezen gewoon lekker mee in dat water en zo zorgen ze dat er toch nog grip is op dat gladde ijs. Ook voor platgestampte sneeuw geldt hetzelfde, werkt echt goed! Op het eiland aangekomen de fietsen neergezet en lekker een ronde gewandeld van een uurtje. Het bos had echt een typisch kerstsfeer. Echt koud was het niet, besneeuwd, maar nog steeds was het groen van de bomen goed zichtbaar. Erg mooi. En even later kwamen er nog twee reeën voorbij. Alsof we echt in de natuur zaten. Ow wacht, Zweden is één en al natuur!

Kerst komt dichterbij en zo ook de activiteiten die daar aan vooraf gaan. De lapland trip staat natuurlijk al een tijdje op de planning, maar nu zijn we ook bezig met een afscheid ‘feestje’, kerstdiner en een tripje naar de kerstmarkt in skansen (historisch openluchtmuseum in Stockholm). Voor het kerstdiner zijn we van plan om met een groep van 50 internationale studenten bij elkaar te komen, iedereen maakt gewoon iets klaar zodat we allemaal voor weinig moeite toch een gezellige gezamenlijke kerstavond hebben.

Zaterdag is er een floorball toernooi. Dan gaan we eens een echte wedstrijd spelen in mijn ‘nieuwe’ sport. Bijna elke maandag en woensdag ben ik in de gymzaal te vinden om daar ijshockey op schoenen te spelen. Nu maar eens kijken of wij als Fadders nog een balletje kunnen slaan. Echt resultaat verwacht ik niet, maar plezier gaan we zeker hebben! Dit betekend ook dat ik nog maar één vrij weekend heb dit jaar. Gelukkig ben ik alweer gevraagd om mee te gaan op een trip naar Tallinn per cruise. Vanavond komen we samen in de Sauna en gaan dan nog eens verder kletsen.

Dan ga ik nu maar weer eens verder met mijn vakken, want dat moet toch ook echt gebeuren! Ons project begint al echt ergens op te lijken en ook het proces gaat steeds beter. Het andere vak wat ik volg is nu nog een beetje suf. Software maken aan de hand van testcases levert naar mijn mening gewoon veel te ingewikkelde software op.

Op naar de donkere, koude maar gezellige decembermaand!

De eerste echte sneeuw

Wat een fantastisch land is het hier. En het blijft mij maar verbazen en verbazen. Zo ook afgelopen zondag. De omgeving hier vind ik niet echt geweldig, hoger noord is het duidelijk beter, maar toch had ik erg veel zin in de wandeling. Een aantal vrienden zou mee gaan en dat maakt de wandeling altijd leuk. ’s Ochtends om 8 uur zouden we vertrekken zodat we genoeg tijd hadden voor de geplande 14 kilometer. Een grote groep kan nogal traag zijn en aangezien het om vier uur donker is was ik erg blij dat de groep uiteindelijk niet heel groot was. Slechts zes man en een vrouw waren sterk genoeg om op zondag vroeg aan de wandeling beginnen. Het vroor nog steeds, dus warm aangekleed vertrokken we dan uiteindelijk met dit kleine groepje. Na een paar uur gewandeld te hebben kwamen we er achter dat we al zeven kilometer gelopen hadden, maar dat we ook nog 18 te gaan hadden! Aangezien het groepje klein was, we een goed tempo hadden besloten we vlug door te lopen, want nu begon het donker wel echt een uitdaging te worden.

De bossen hier zijn echt geweldig. Toen we echt uit de stad waren, de boerderijen voorbij, begon het echte werk. Volgens mij houden de Zweden niet zo veel van wandelen want alle paden waren nogal verwilderd. Het was continue zoeken naar markering want het pad was echt niet te volgen. Wandeling was nogal zwaar. Graspollen die je enkels doen verstuiken, grote plassen die het gebied bijna moerassig doen lijken, dwars door weilanden en over ware rivieren. Wat een fantastische tocht!

Tegen half vier ging het al schemeren en hadden wij nog steeds een stuk te gaan. We besloten maar niet meer het bos in te gaan en de jeep-weg te volgen die wij tegenkwamen omdat het daar nog een stuk lichter was. We hadden wel lampen mee, maar dit leek ons allemaal toch beter. Toen het echt donker was zagen we het dorp waar we heen liepen en was onze tocht bijna klaar. Helaas moesten we nog naar het busstation. Helemaal gebroken hadden we nog zeker een half uur te gaan. Gelukkig konden we dan om zes uur de bus terug pakken en vervolgens, helemaal stijf nog vanaf het station naar huis wandelen. Helemaal gebroken, maar helemaal voldaan kwam ik thuis en het is lang geleden dat ik zo lekker geslapen heb!

Maandag kwam ik er achter dat de Zweden toch ook wel humor hebben. Toen ik ’s middags thuis kwam lag er een brief voor mij klaar. Eindelijk bevestiging van de immigratiedienst. Even voor de duidelijkheid, dit is dus een brief die gestuurd wordt naar mensen die hier willen gaan wonen, voornamelijk buitenlanders dus. Toen ik de brief wilde lezen kwam ik er achter dat deze niet in het Engels was, maar in het Zweeds. Geniaal! Gelukkig hebben we GoogleTranslate en goede vrienden die mij wel wilde helpen. Helaas niet de brief waar ik op hoopte, al weet ik nu wel dat ze mijn aanvraag hebben ontvangen!

Dinsdag was het dan zo ver, de eerste echte sneeuw werd verwacht. De echte vlokken vielen toen ik ’s ochtends in de college-banken zat. De docent maakte na de pauze nog een opmerking over het fijt dat buitenlanders afgelopen jaar helemaal gek werden. Na dit college gingen we naar buiten en inderdaad, Spanjaarden, Indiërs, Zuid-americanen, Afrikanen, allemaal zagen ze voor het eerst echte sneeuw. De gevoelens waren gemengd. Sommige waren bang, andere waren heel blij en konden niet wachten terwijl er ook waren die het alleen maar koud vonden. Geweldig!

Van al deze sneeuw moest ik natuurlijk ook gaan genieten! Samen met Sev ging ik richting de Lidle. Een lekkere sneeuwbui waarin nog goede foto’s gemaakt konden worden veranderde echter snel in een ware sneeuwstorm. Koud, veel sneeuw en harde wind zorgden er voor dat fietsen een ware uitdaging werd. Het land werd mooier en mooier en rond twee uur lag er al een ware laag sneeuw die het fotograferen waard was. Echter bleef het gewoon sneeuwen en ’s avonds kwamen de bulldozers en strooiwagens tevoorschijn. Er lag nu op straat zeker tien centimeter sneeuw maar toen ik na het eten naar Koen fietste waren de fietspaden eerder geveegd dan de gewone weg. Heerlijk, zo’n stad waar fietsen dan toch nog voorgaat! ’s Avonds zouden we de sneeuw inwijden met een heerlijke sauna. Park-appartment heeft een sauna in de kelder waar Koen de sleutel van heeft. Dus met een gezellig groepje bestaande uit drie Nederlanders, drie Spanjaarden, een fransman, een Estlander en een Indische gingen we de sauna in om vervolgens in onze zwembroek naar buiten te rennen. Een frisse duik in de sneeuw gevolgd door een klein sneeuwballen gevecht was een waar spektakel om te zien en nog beter om deel te nemen. In de eerste instantie wilde de Indische niet nee naar buiten, maar we wisten ook haar te overtuigen en uiteindelijk hebben we met z’n alle een erg leuke avond gehad!

Als er in Nederland zo’n laag sneeuw valt als dat er nu hier is gevallen is het hele land in rep en roer. Treinen rijden niet meer en de snelwegen zitten verstopt. Hier is dat geheel anders. Door de hele stad reden wagens rond die de sneeuw aan het ruimen waren die er zo voor zorgde dat het allemaal te doen bleef om over straat te gaan. De volgende ochtend was de snelweg alweer helemaal vrij van sneeuw en reden er overal weer gewoon auto’s. Wel was het opvallend dat er bijna geen fietsers meer te zien zijn. Ze nemen allemaal de bus of de auto... beetje jammer. Wel vinden ze afvoerputjes wat lastig. Ze zijn er wel, maar niet veel. De sneeuw smelt, maar kan niet weg en zo blijven er dus enorme plassen met water/sneeuw/smurrie op straat liggen.

Jan heeft op het moment een vriendin uit Duitsland over en die zijn samen dus een beetje van Zweden aan het ontdekken. Woensdag wilden ze naar Uppsala gaan. Uppsala is een oude studentenstad ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Västerås. Het is natuurlijk goedkoper en veel gezelliger om met een volle auto daar heen te rijden en dus vroeg Jan mij en Koen mee. Amy ging ook nog mee en zo hebben wij daar met ons vijven een leuke dag van gemaakt. Het was bewolkt, koud en door de sneeuw een enorme baggerzooi op straat. De vele gevechten in de sneeuw waren interessanter dan de stad zelf, maar toch was het leuk om het een keer gezien te hebben.

Kort samengevat: weer een gewone normale week in Zweden.

Road-trip en Diwali

Na het tripje met mijn ouders moest ik me heel hard gaan voorbereiden voor mijn tentamen ‘Software Engineering’ die ik woensdag had. Vandaar dat ik al even niets van mij heb laten horen.

Dus vorige week ben ik met mijn ouders in een gehuurde auto in vijf dagen een ronden wezen rijden van ongeveer 1200 km waarbij we 500 kilometer noordelijker zouden geraken. Een snelle samenvatting van de ronde: woensdag middag vertrokken van Västerås naar Mora, donderdag naar Östersund, vrijdag naar Kramfors, zaterdag gewandeld in het ‘Skuleskogens nationalpark’ en zondag via vliegveld Arlanda weer terug naar huis.

Hier in Västerås zie ik natuurlijk veel van de Zweedse cultuur, maar eigenlijk veel te weinig van de Zweedse natuur als je het mij vraagt. Ze hebben hier wel een paar leuke bossen in de buurt, maar dat is het toch niet echt natuurlijk. Iedere Zweed die hoorde dat ik samen met mijn ouders wat meer natuur wilde zien vertelde dat we naar het noorden moesten gaan. En daar heb ik zeker geen spijt van, dat is zeker waar.

Toen we hier vertrokken was het landschap voornamelijk zoals ik het al kende. Veel weilanden en akkerbouw, afgewisseld met een plukje bos en vooral veel heuvels. Buiten de stad geeft dit best een mooi uitzicht maar toch hoopte ik wel dat het zou veranderen. Mora zelf hebben we niet echt gezien. ’s Avonds even een rondje gelopen op zoek naar een restaurantje, maar dat was geen succes. Heel Zweden leeft voor de zomer. Echt ongelofelijk, maar dan valt alles stil. Ook betekend dit dat er buiten het seizoen niets te doen is. Er waren wel geteld twee zaakjes open! En hier zaten maar een paar mensen te genieten van het eten

Mora en Östersund zijn twee vrij grote steden in Zweden en zijn dus verbonden met een grote weg, de E45. Dit is een twee baans weg met een maximumsnelheid die niet boven de 90 km/h uitkomt. De weg slingert over de heuvels en tussen de vele meren van Zweden door. De wegen zijn hier erg breed en over medeweggebruikers hoef je je geen zorgen te maken, die zijn er namelijk nauwelijks. Dit maakt het heel erg mooi om te rijden. De uitgestrekte bossen, de laagstaande zon over de meertjes, de iets wat besneeuwde weg en de lichtelijk bevroren beekjes vragen gewoon om zo hier en daar een pauzen om wat foto’s te maken en eigenlijk gewoon te genieten.

Ik geloof graag dat met een mooi pak sneeuw het geheel nog mooier en meer betoverend zou zijn dan nu, maar ook geloof ik graag dat ik er dan niet meer zou durven rijden. Alle zijweggetjes waren met een laag ijs of sneeuw bedekt en ook al deze ‘drukke’ weg had al flink wat ijssporen.

Zaterdag wilde we dan echt een wandeling gaan maken. In het hostel waar wij sliepen werd ons het natuurpark even noordelijker aangeraden. Hier waren verschillende paden en routes die je kon lopen en een route van ongeveer zes kilometer door de bossen, langs de kust en door een kloof werd ons aangeraden met de woorden dat wij hier wel de hele dag mee bezig zouden zijn. Met de ervaring van ons in de Alpen waren we hier een beetje sceptisch over, maar zij is hier bekent en zal het wel weten. Een flinke mist zorgde ervoor dat het zoeken van de markeringen wat moeilijker was en omdat het toch zo’n mooi landschap blijft, bleven we ook foto’s maken. De rotsen waren verraderlijk glad en helaas kan ik niet vertellen dat we zonder vallen en opstaan thuis kwamen. Dit alles zorgde er toch voor dat we tegen het einde van de dag best vermoeid terug bij de auto kwamen.

Gister was het hier ‘Diwali’. Diwali is het Indische licht-feest. Er zou een Indisch diner zijn met Indische dansen, een film en… VUURWERK! De grote zaal hadden ze omgetoverd tot iets echt super vets. Er waren echt heel veel Indiërs aanwezig die allemaal rondliepen in traditionele kleden, het rook er naar wierrook, bloemen werden bij binnenkomst weggegeven en het was aangekleed met veel, heel veel kaarsen. Tot nu toe heb ik nog niet heel veel contact gehad met de Indische studenten hier. Ze zijn niet echt vaak te vinden in Kåren en in mijn colleges zitten er ook niet veel. Dit was dus een perfecte gelegenheid om weer eens in een andere cultuur te duiken.

Voor het eten waren er een aantal dansen en ik raakte aan de praat met één van de danseressen die mij nog een bloem schuldig was, want die had ik geen gekregen bij binnenkomst. Toen het dan tijd was om een bord te halen en in de rij te gaan staan voor het eten was ik blij dat zij mij van alles kon vertellen over het eten. Om het toch voor iedereen toegankelijk te maken hadden ze het niet zo pittig gemaakt. Dit had van mij wel pittiger mogen zijn, maar ondanks dat was het toch erg lekker en heb ik weer een aantal rare maar lekkere dingen gegeten. De film was minder interessant dan mijn tafel en zo heb ik weer een heel stel nieuwe mensen leren kennen.

Na het eten gingen we naar buiten want om tien uur zou het vuurwerk starten. Twee enorm grote kisten met in elk 32 kilo vuurwerk werden aangestoken terwijl iedereen op veilige afstand moest toekijken. Toen de pijlen begonnen te vliegen, werden de Indiërs helemaal gek. Ze begonnen te gillen en springen en zo werd het nog een echt feest daar buiten in de kauw!

Maandag nog mooi een dagje vrij, maar dinsdag beginnen de vakken weer. Kan ik maandag nog mooi even regelen wanneer ik mijn kamer verlaat en dus kan laten inspecteren. Dit is ook al veel te dicht bij. Over 2,5 maand ben ik hier alweer klaar en moet ik terug. ‘How time flies when you’re having fun’! Gelukkig gaan we nog een heleboel leuke dingen doen. Zo vertrek ik morgen vroeg met de ‘Hiking club’ voor een 15 kilometer wandeling met als advies dat ik lampjes mee moest nemen want jah, het wordt hier wel erg vroeg donken!

Mocht je geïnteresseerd zijn in foto’s van de roadtrip, die zijn hier te vinden: http://picasaweb.google.com/PetervanHeck/RoadtripThroughSweden

Hej då!

Brabant: Koude en korte dagen

‘Een muts op m’n hoofd, m’n kraag staat omhoog. ’T Is hier ijskoud, maar gelukkig wel droog. De dagen zijn kort hier, de nacht begint vroeg. De mensen zijn stug en d’r is maar één kroeg. Als ik naar m’n hotel loop, na een donkere dag, dan voel ik m’n huissleutels diep in m’n zak.’

Dit geweldige nummer van onze Guus kwam net voorbij en ik vond dat wel een mooi begin voor vandaag. De zomer is nu voorbij, dat zal in Nederland ook wel bekend zijn, maar hier is de herfst is hier ook al op zijn eind. De meeste B.O.O.M.en zijn toch wel echt kaal te noemen en de bladeren op straat zijn ook al zowat verdwenen. Natuurlijk is ook de temperatuur hier gedaald. Het lijkt nog maar gisteren of ik nog in m’n t-shirtje richting de stad liep met enkel een vest in m’n tas. Nu is er echt geen haar op m’n hoofd die er aan denkt zonder m’n winterjas aan naar buiten te gaan! ’s Ochtends zijn de plassen op straat allemaal bevroren, ziet het gras en het asfalt er wit uit en kun je je adem uit je mond zien komen. Fietsen zonder handschoenen is echt geen pretje meer en zelf gewoon buiten staan doe ik niet lang meer. Oftewel: het is echt winter! Zo’n beeld schets Guus ook in zijn eerste twee regels. En ja, echt veel neerslag hebben we hier niet gehad. Maar de eerste sneeuw is in middels al weer een weekje terug hier gevallen. Maar al dat koude heeft ook wel wat hoor. Binnen komen op m’n warme kamertje is toch veel leuker nu ik zo naar iets warms verlang dan in het begin.

De dagen beginnen ook al kort te worden. Om acht uur begint het zonnetje pas te komen en deze verlaat ons om 5 uur al weer. Na het verschuiven van de klok is het hier dus al donker om vier uur! Dat worden donkere dagen… Het zonnetje is nu ’s middags nog wel een beetje lekker warm. Dik aangekleed kun je nog genieten van de zonnen stralen op je wangen. En in je ogen! Want de zon is fel en staat erg laag. De hele dag lijkt het alsof de zon onder gaat wat mij voor de lunch al doet denken aan het avondeten… Hopelijk gaat dat nog wel veranderen, want ik krijg er honger van!

Nou over het stug zijn van de Zweden zal ik niet nog een keer beginnen. Inmiddels heb ik aardig mijn weg hier gevonden en heb ik redelijk wat contact met de zweden hier. In de klas maar zeker ook daar buiten. In die ‘ene’ kroeg die hier is bijvoorbeeld. Er zijn er wel meer, maar ik ben eigenlijk alleen maar te vinden in Kåren. Daar ben ik dan ook wel bijna elke week te vinden op de donderdag voor de IC-bar-avond. Is er dan een keer iets speciaals en willen we de stad in, dan is er gelukkig nog ‘the pitchers’. Een erg gezellige pub waar je in wat banken en stoelen kan gaan zitten, zonder of met tafel en een verschrikkelijke hoeveelheid bier van de tab waar je niet goed van wordt! Mooie hier is dat de muziek zodanig zacht staat dat je nog gewoon met elkaar kunt kletsen. Andere pubs, barren en clubs doen hier ook niet echt aan en daar ben ik dan ook niet echt te vinden. Ik ben toch meer een kletser dan een danser!

Na al dit donkere, koude geklets is het dan toch tijd voor een warm lichtpuntje in mijn week. Vrijdag heb ik m’n ouders opgehaald van het station en met hun samen een beetje door Västerås gelopen, lekker gezellig een kop thee hier thuis gedronken om vervolgens richting de stad te lopen om daar bij een heerlijke Griek samen te eten. Zaterdag zijn zij wat wezen rondfietsen terwijl ik als Fadder met de IC een activiteit ging begeleiden. Een hoogteparcours in Eskilstuna, een plaatsje aan de andere kant van het meer waar ook een deel van de universiteit zit. Zondag hebben pa en ma weer gefietst terwijl ik lekker aan het studeren geslagen was, want ik heb volgende week immers wel een tentamen en deze week een alpha-presentatie.

Morgen gaan we dan met z’n drieën met de auto richting Mora om dan de dagen erop verder richting het noorden te gaan en zo een groter gedeelte van Zweden te verkennen.

Ik heb er zin in!
Bok! (geleerd van de Kroaten waarmee ik samenwerk)

Helsinki

Nog maar net bijgekomen van de drukke dag in Stockholm of ik moest al weer druk bezig met de 'Booze Cruise' richting Helsinki. Volgens de verhalen die al een tijdje rond gingen zou het een fantastische ervaring worden. Nu zullen velen wel weten dat er bij mij een drankje echt wel in gaat, maar mezelf bezatten om het zat zijn doe ik niet graag. Deze cruise stond toch wel bekend om het puur en alleen dronken worden. Dan zal ik me wel vermaken met het dom zien doen van deze mensen. Ik deelde een cabine met twee amerikanen die wel relaxed zijn en de Nederlandse Koen.

Donderdag om half 1 hadden we een bespreking met alle Fadders om de laatste puntjes op de i te zetten voor het vertrek. Eigenlijk was alles al bekend, maar toch altijd wel even fijn om alles op een rijtje te zetten. Om één uur kwamen de bussen en konden wij iedereen controleren voor ze de bus in konden. Dit koste iets meer tijd dan verwacht maar een kwartiertje na schema vertrokken we dan richting de grote boot. Anderhalf uur in de bus, door het prachtige landschap van Zweden. De sfeer zat er goed in en het was een erg gezellige busrit. Toen we dan eindelijk aankwamen bij de boot mocht ik iedereen updaten over wat er ging gebeuren. En dan zit die bus toch wel vol met veel vragende ogen die je angstig aankijken zeg! Gelukkig ging dit best goed en snel stonden we in de ruimte waar we moesten wachten op de tickets die de kamerdeur zouden openen en ons meteen toegang zouden geven tot de boot. Wat een gedoe om al deze kaartjes uit te delen zeg. Iedereen moest met zijn groepje van vier naar mij toekomen, dan konden wij dat groepje vinden op de lijst hun kamernummer noteren (voor als er klachten zouden komen) en ze dan hun kaartjes geven.

Het avondeten voor ons zou bestaan uit eenViking-buffet waar we onbeperkt konden eten en drinken tussen 5 en 6. Uiteindelijk liepen ik met de laatste mensen net na vieren de boot op. Vlug even de kamer zoeken, spullen dumpen en weer naar buiten gaan om het vertrek te kunnen fotograferen. De zon begon onder te gaan en zo konden we nog een paar mooie plaatjes schieten van Stockholm bij zonsondergang. De echte ondergang moesten we helaas missen omdat het eten zou beginnen. Alles sprak voor zich en zo konden wij als Fadders ook gewoon meteen beginnen met eten en zoals voor vele belangrijker was: Drinken! Gratis bier en wijn is natuurlijk een goed begin voor deze beruchte 'booze cruize'. Help, wat zou deze avond verder te bieden hebben...?? Geen zorgen over maken, eerst maar eten. Eten zou ik het niet kunnen noemen, want met zo veel lekkers en zo weinig tijd kun je niet anders dan 'schranzen'. Wat een heerlijk eten zeg. Vanwege de lange wachtrij begonnen wij maar met een voorafje wat bestond uit wat snoepjes (perziken enchocolade-rozijnen) en gedroogd fruit. Na een minuut of tien konden wij dan ook beginnen aan het echte eten. Een heerlijk stukje verse zalm, gerookte zalm, zalm paté, witte kaviaar, zwarte kaviaar en nog wat vis was mijn voorgerecht. Mijn hoofdgerecht was een bij elkaar geraapt zooitje wat wel heel erg goed smaakte. Maar ja, ik had nog lang niet alles geprobeerd, dus ging ik maar voor een tweede hoofdgerecht voordat ik dan eindelijk aan de zoontzettendlekker uitziende toetjes kon beginnen.Chocoladepudding, tiramisu, frambozenijs, caramelijs, nogat-blokjes, gebak en nog vele andere lekkere dingen. Helaas paste dat niet op één bord en daarom ben ik nog een paar keer, als ik me niet vergis in het totaal 3 keer, terug gegaan. De wijn smaakte goed, maar bij dit soort toetjes moest toch echt een kop koffie. Zoals je zult begrijpen zullen studenten in zo'n omgeving een heleboel lawaai maken. Zo was er al een belangrijk figuur (liep rond in een kapiteins pak ofzo) al langs gekomen om te zeggen dat we rustig moesten doen want de andere mensen stoorde zich aan ons. Dus als fadder mocht ik alle tafels langs om dat te vertellen. voor een minuut of vijf was het rustiger en daarna hebben we ze maar verteld dat het tijd was om te vertrekken, het was immers al 18:00 geweest. De eerste mensen waren al lekker aangeschoten en hadden iets meer nodig om de ruimte te verlaten en naar beneden te gaan.

Even op bed liggen uitbuiken was voor vele de volgende stap. Ik en koen gingen eens een rondje lopen en vervolgens kijken hoe veel goedkoper dat tex-free-shopping zou zijn. Dit viel behoorlijk eten, maar toch liepen we weg met ieder een lekkere fles drank. Hij een fleswhiskeyen ik een lekker jägermeister. Bij het afrekenen vertelde de kasiëre dat het vanavond ging stormen en of we wel genoeg pillen tegen zeeziekte hadden. Met een glimlach verheugde ik me wel op de heftige wind die meer dan 120 km/h zou zijn en maakte ik me over zeeziekte bij mij in ieder geval geen zorgen. Beneden aangekomen bleken er niet veel op bed te liggen. Vele deuren stonden open en binnen waren ze in groepjes lekker doorgegaan met drinken. Dit zag er natuurlijk wel gezellig uit en zo had ik nog een erg goede tijd. Je hoort op deze manier nog eens wat. ;-) Toen het dan wat later was zijn we met een groepje naar boven gegaan. De wind was aangesterkt en het was een uitdaging geworden om het dek op te gaan. Natuurlijk moesten Koen en ik dat even proberen. Hierna zijn we met een groepje naar een zaal gegaan waar een leuk bandje speelde. Lekkere rock 'n roll en vergelijkbare gezellige muziek. Toen we onze jassen terug gingen brengen was de boot behoorlijk op en neer aan het gaan. Rechtdoor lopen kon niemand meer en vele zochten steun bij van alles en nog wat. Vele bekende keken al zielig en vertelde dat ze toch wel zeeziek aan het worden waren. Ik had het echt niet verwacht, maar ik zou vannacht niet meer drinken, dit geschommel vond ik al wel erg genoeg. Op de kamer aangekomen lagen de eerste Amerikanen al lekker te slapen. De wc was op slot, dus lachend vroegen we of alles goed was daarbinnen. Geen reactie... Die zal dus wel in slaap zijn gevallen daar binnen. Ach jah, lekker laten slapen.

Boven was het feest inmiddels doorgegaan. Een karaoke was begonnen en daar werd gezellig meegezongen op vele bekende liedjes. Het bandje speelde nog steeds erg leuke muziek en de mensen waren inmiddels begonnen met dansen. Na een paar uur hier te hebben rondgekeken zijn we weer naar beneden gegaan. Koen moest z'n geheugen kaartje wisselen, de eerste was al vol! Toen ik de deur open deed stond mij een grote verrassing te wachten. Het geschommel van de boot en het drinken was onze grote vriend te veel geworden en ja, dat rook niet heel lekker. Ook had onze WC-slaper het niet leuk gevonden en zo lagen ze daar nog heerlijk te slapen. Mooi niet dat ik dat ga opruimen. Na flink lopen te sjorren aan deze gasten, water gebruikt te hebben waren ze eindelijk zo ver dat ze hun ogen open deden. Ze begrepen dat ze een potentieel probleem hadden en de één was toch wel van mening dat ze dit gingen opruimen. De andere sliep nog steeds bijna... Hier zouden we nog wel even terugkomen later op de avond.

Na een half uurtje ging Koen even kijken hoe het daar was en ze waren goed bezig. Vlug nog even een paar slokken whiskey en hij kon er weer tegen aan. Ik was inmiddels bezig met wat 'jive'-les geven aan één van de meiden.

Verder was het een hele gezellige avond, hebben de jongens de kamer best aardig schoon gekregen en besloot ik rond een uur of 5 maar naar bed te gaan. Hier ben ik dan aan de praat geraakt met m'nkamergenootjes, die nu klaar wakker en totaal nuchter waren. Dat was voor hun in ieder geval het einde van de drank op de boot. Dat doen ze niet nog een keer. Veel herinnerde ze zich al niet meer en dat is altijd grappig. Slapen is er uiteindelijk niet van gekomen, want iedereen zal wel weten dat een uurtje slapen allen maar moe maakt.

In de main lobby verzamelde zich inmiddels vele studenten klaar om een nieuw land te ontdekken! Buiten waaide het nog steeds wel aardig, maar de boot had wat rust gevonden wat het allemaal een stuk gemoedelijker maakte. Lekker even buiten uitwaaien was een verfrissende manier om wakker te worden! Toen de boot dan eindelijk aangelegd had konden we de stad in.

Met een hele grote groep vertrokken we richting de stad om een 'city-tour' te maken. Mooi dat de gene die dit alles helemaal uitgewerkt had (Koen) niet uit z'n bed kon komen. Ik mocht dus de tour leiden... Gelukkig had ik hulp van een uitgeprint papiertje met route en korte verhaaltjes over de gebouwen (Clover zag zoiets al aankomen. ;-) ) Maar wat is Helsinki een mooie stad zeg. Veel oude gebouwen, weinig verkeer, niet zo heel druk met mensen en het goedegezelschapzal daar ook wel voor gezorgd hebben. Toen we de eerste paar gebouwen gehad hadden en de tour veel meer wandelen zou zijn tussen de gebouwen besloten we die paar blaadjes die we hadden uit te delen aan de gene die dat zelf dan verder wilde volgen en zo ben ik met een groepje van vijf verder gelopen. Even later kwamen daar nog vijf andere bij en zo hebben we met een gezellig groepje de ronde afgemaakt.

Toen het dan lunch tijd was begonnen we een lekker plekje te zoeken om te eten. Ik had, zoals het een goedeHollanderbetaamd, z'n lunch van huis meegenomen en het maakte mij dusnietuit waar we heen gingen. De rest had hele diverse ideeën en zo zijn we dan uiteindelijk uit wanhoop maar in de MacDonalds beland.... Gelukkig had ik m'n eigen eten bij ;-). Buiten was het gaan sneeuwen wat toch wel een leuk gezicht was zo van binnen. Toen we buiten kwamen sneeuwde het nog steeds en dat maakte het best gezellig. Ook kreeg ik een sms'je van Koen dat hij dan ook wakker was en in de stad was met de vraag waar wij waren. Niets mee gedaan, want dat werkt echt niet... Wij waren met een groepje aan het slenteren en nam aan dat hij dat ook deed. We hebben nog een paar leuke winkeltjes bezocht maar ben uiteindelijk, zoals Nederlanders dat doen, met lege handen op de boot terug gekomen. De boot vertrok om vier uur en om drie uur waren we daar, beter te vroeg dan te laat.... Nu kon ik mooi nog even een slapen voor we gingen eten met alle fadders. We hadden een plek gereserveerd om zes uur dus dat gaf mij mooi twee uur. Helaas werd ik na een uurtje gewekt door Koen en jah, even bijpraten maakt toch wakker. Zo was mijn powernap het enige wat mij de nacht weer door moest brengen.

Het eten was erg gezellig en erg lekker. Behoorlijk chic maar dat heeft wel wat. Na het eten zijn we weer verder gegaan met waar we vannacht mee zijn gestopt. Het bandje speelde weer en ik werd door mijn cursist weer gevraagd om te gaan dansen, wat mij een leuk plan leek. Even weer oppikken, maar al snel draaide we al weer over de vloer. Een tweede dame sloot zich aan en zo werd het echt gezellig. Een leuke kleine 'meid' die je zo lekker over de vloer kan laten draaien. Klein zetje en zedraaitals eentierelier! Dat swingt lekker!

Ook deze avond was weer een grote begaaienis, zoals sommige via facebook wel kunnen zien of te zien zullen krijgen. De amerikanen bleven nuchter, toch wel erg geschrokken van gister. Rond een uur of vier ben ik m'n nest ingedoken en heb HEERLIJK geslapen. Het schommelen van de boot, het zachte gepruttel van de motor die in de verte druk aan het werk was maakte het heel gemakkelijk om in slaap te vallen. Of was dat het feit dat ik niet zo veel slaap gehad had en het nu ook al weer laat was?

Om half tien ging het wekkertje, want om half 11 zouden de bussen vertrekken. Even snel inpakken, buiten uitwaaien en weer even kijken of de rest ook wakker was. Sommige waren lekker in de weer, andere hadden een vreselijke kater en sommige konden niet wakker worden. Maar wie je ook vroeg hoe deze trip was gaf een super positief antwoord.

Het was een zatte bedoeling, super vermoeiend maar zeker onwijs gaaf! Aanrader voor iedereen. euhm.. iedereen is misschien overdreven, maar zeker voor studenten!

Duik ik nu weer lekker m'n bed in, lekker relaxed verslagen lezen. En dan op tijd te bed, want hoewel ik vannacht een lange nacht gehad heb, ik kan die nog wel één gebruiken!

Truste!

Stockholm

Vorige week hadden Koen, Helena (onze Zweedse gids) en ik het plan om richting Stockholm te gaan. Hier zouden we dan naar één of ander groot openluchtmuseummet dieren (Skansen) gaan, de oude kern en nog wat locaties bezoeken. Helaas was het die dag zo'n klote weer dat we de donderdag maar niet gegaan zijn. Jammer van de college-vrije dag, maar achteraf wel erg goed. De rest van de dag heb ik thuis op bed gelegen met een klein griepje. Gelukkig was ik daar maandag weer beter van. Dinsdag zouden we het namelijk opnieuw proberen.

Tijdens het ziek zijn heb ik natuurlijk niet niets gedaan, maar ben lekker bezig geweest met opzoeken wat we kunnen doen als pa en ma hier zijn.We gaan hier dan met de auto een 500 kilometer richting het noorden om daar in vijf dagen een aantal leuke plaatsjes te bezoeken. Vasteras, Mora, Östersund, Kramfors, (Härmosänd), (sundvall) en misschien Uppsala voordat ze weer terugvliegen richting Nederland.

Dinsdag ochtend was het 'vroeg' opstaan. We zouden de trein van negen uur richting Stockholm hebben. Dit zou betekenen dat we rond tien uur dan echt daar zouden zijn. Een klein tuppeltje kwam ons ophalen en deze zat stampes vol. Gelukkig hadden we met ons vieren (een bekende moest ook richting Stockholm) een plekje bij elkaar kunnen vinden. De treinreis was best lang, maar ook erg gezellig. De trein was erg aangenaam en net iets voor schema kwamen we aan in Stockholm.

Onze dag zou beginnen met een wandeling naar Skansen. Dit duurde ongeveer een uurtje en dat gaf mij dus meer dan genoeg tijd om een mening te vormen over deze grote stad. Zoals waarschijnlijk wel bekend is ben ik geen stadsmens, maar als tourist is het wel leuk. Deze stad vind ik alleen niet heel speciaal. Koen wist het netjes te formuleren met 'Ik heb vele mooiere steden gezien', waar ik me denk ik wel bij aan kan sluiten. Echt speciaal vond ik het niet. Gelukkig wist Helena een heleboel leuke dingen te vertellen over de gebouwen en zo hadden we een heleinteressantewandeling.

In Skansen werd ik pas echt fanatiek. Hier hadden ze een aantal traditionele huisjes neer gezet die er erg leuk uit zien. Zoiets had ik in Vasteras ook al gezien, maar dit was toch wel even iets groter en beter. Helaas kon Helena hier niet voor ons beslissen wat we gingen doen en vroeg maar aan ons wat we wilde zien. Meteen zei ik dat ik de rendieren en elanden wilde zien. Koen was het daar helemaal mee eens, en dus liepen we rustig door het park richting de dieren. De rendieren waren echt gaaf. Super mooie horens op die slaperige hoofden. Meteen daarna kwamen we bij de Elanden. Ik meende dat deze veel groter waren, dus een beetje een teleurstelling was dat wel. Ze zijn nog steeds groot, maar vooral hoog... een paard met grote horens op iets langere benen wat het geheel echt een raar uiterlijk geeft. Totaal uit balans gerukt... Dan snap ik ook waarom ze zo wazig kijken, ik zou er ook niet blij mee zijn... Maar goed, tijd om door te gaan naar ... de beren!We zagen er maar één, een beetje aan het ijsberen op een plek waar wij hem eigenlijk niet goed konden zien en zijn dus maar vlug doorgelopen. Jammer dan, maar gelukkig is er meer te zien. Een kind wat gillend van schrik weg rent bijvoorbeeld. Uit het niets was een beer voor het raam gesprongen wat het kind nogal bang gemaakt had. Deze speelse beer vroeg veel aandacht en al snel waren er een heel stel toeschouwers en een andere beer bijgekomen. Een paar foto's en een filmpje later zijn we maar doorgelopen richting de lynx. Deze zat best dicht bij hoog in een boom, heerlijk te kijken naar al die mensen die langs liepen en hem niet zagen. Toen we heb dan toch echt door hadden ging hij weer naar beneden. Wat zijn die beesten slim en handig in een boom zeg! De rond trip ging verder en zo zagen we nog veel meer andere dieren als een bizon, wolven, 'wolverine' (vage beesten!), uilen enz. Ook hebben we nog wat mooie huisjes en apen gezien voordat we weer richting de stad zijn gelopen.

Dezelfde weg terug doe je niet en dus besloten we iets om te lopen om weer een ander deel te zien. Zo kwamen we er achter dat Helena helemaal de weg niet zo goed kende, maar gelukkig hadden we een paar stads-kaarten die ons perfect konden vertellen waar we zaten en waar we heen moesten. Een aantal leuke pleintjes, winkeltjes en gebouwen later vonden we dan wat we zochten: Shock. Één of ander vaag rock/metal winkeltje waar ze allemaal vage kleren verkochten. Helena wilde hier even kijken naar een leuk setje voor tijdens een paar feesten enHalloween. Halloween is hier ook veel groter dan in Nederland. Het doet een beetje denken aan sinterklaas. Veel winkels verkopen dingen in die richting en alle gift-shops zijn helemaal omgebouwd totHalloweenwinkels. Vanavond zou Nederland tegen Zweden voetballen en dat waren wij van plan te bekijken in de sport-bar met een aantal andere Nederlanders. In een Halloween winkeltje kwamen we een zakje oranje ballonnen tegen en dat was natuurlijk erg geschikt voor vanavond. Wel een duur grapje, 60 Sek (6 euro) voor 15 ballonnen. Ach, dan maar alleen m'n oranje shirt, we blijven immers wel Nederlanders hea ;-).

Toen zijn we doorgelopen naar het oude deel van de stad, 'Gamla Stan' genaamd. Dit deel van de stad was veel beter dan de rest. Lekker kleine straatjes maakte het veel gezelliger en niet mogelijk voor auto's om daar te komen. Het veel belovende 'kasteel' bleek gewoon een groot oud huis te zijn en dus niets zoals wij onze kastelen voorstellen... Gelukkig hadden ze wel erg leuke huizen die mij een beetje aan Amsterdam deden denken. Een restaurant op een plein waar vroeger iedereen onthoofd werd met de naam 'de svarta faren', wat het zwarte schaap betekend, maakte het toch allemaal best grappig.

De hele dag waren we al op zoek naar een 'Subway' om te lunchen. Op bijna elke straathoek kun je een MacDonalds vinden (er zijn er 230 in Stockholm...), maar een Subway ho maar. Inmiddels hadden we al ergens anders lunch gehaald en ons laatste doel zou een heuvel zijn vanwaar je een goed uitzicht zou hebben over de stad. Onderweg hierheen kwamen we dan de beloofde Subway tegen (Helena bleef maar zeggen dat er ergens één was...) Hier hebben we een heerlijk broodje gehaald. Wel een rare prijsen. 5 euro voor een halve en 7 voor een hele... Dan maar een hele! zouden we het in ieder geval wel volhouden tot na de voetbal wedstrijd.

Tegen de avond richting het station gelopen en de trein terug gepakt. Helena zij al dat ze het niet meer gewent was om de hele dag buiten te zijn... En volgens mij kon Koen zich daar bij aansluiten, want deze viel al vrij snel in slaap.

Om half negen stond ik dan bij het sport-café in m'n oranje shirt. Het café zat stampes vol en het groepje Nederlanders (goed herkenbaar in al dat oranje) stond in een hoekje bij een 'eigen' tv-scherm te kijken. Ik hoorde al zeggen dat ze hoopte op 2-0 voorsprong zodat de Zweden zouden opstaan en vertrekken. Dan zouden wij plaats hebben om te zitten. Toen er in de vierde minuut door Nederland gescoord werd zat de sfeer er al lekker in. Tegen het einde werd het steeds stiller in het café, wat wil je met een eindresultaat van vier tegen één voor Nederland. Helaas nog steeds geen plek om te zitten. Ach, het was een gezellige afsluiting van een erg leuke dag.

Morgen om half één verzamelen we om te vertrekken richting Helsinki. Wat lijkt me dat gaaf zeg! Het wordt daar wel koud, verwacht word een temperatuur van onder nul 's ochtends als we van de boot gaan en zo rond de vier graden als maximum temperatuur. Dat wordt dus handschoenen mee!

Nu vlug nog even studeren en dan spullen pakken, we hebben er zin in.

Tot na het weekend!

Na een volle, drukke week

Ow wat is het toch fijn weer wat vrije tijd te hebben. Afgelopen week was echt heel erg druk, gewoon haast geen tijd om even tot rust te komen. Maar het is wel een hele gave week geworden.

Woensdag zou het Oktoberfest beginnen, maar op de dag zelf moest nog een heleboel geregeld worden. Ik had 's middags geen verplichtingen dus ging ik samen met Clover op pad om de laatste dingen te regelen. Op hetboodschappenlijstjestond: Grote spijkers, boomstam, appels, versier-suiker in verschillende kleuren en we moesten nog de pub versieren. Aangezien Clover dacht dit alles te vinden even buiten de stad zouden we met de auto gaan. Clover vindt rijden niet leuk, en dus kreeg ik de sleutels! Het begin is altijd even spannend. Hoe zijn de mensen hier in het verkeer, wat zijn de regels hier, vage verkeersborden... Maar gelukkig had ik een expert naast mij die mij wel hielp tijdens dit grote avontuur.

Al vrij snel hadden we alles behalve de boomstam. Deze verkochten ze hier nergens maar gelukkig hadden we wel een adresje gekregen van een houtzagerij. Dit zou even buiten Västerås zijn dus ik zou ook kennis maken met de kleine weggetjes buiten de stad! Gelukkig konden we het niet meteen vinden, zodat we wat ronddwaalde en ik weer mooi een kans had om te genieten van het prachtige landschap. Het probleem is alleen dat alles hier sluit rond vier uur en het nu al wel vier uur geweest was. Tegen half vijf hadden we dan eindelijk gevonden wat we zochten. Het zag er alleen heel erg verlaten uit... We zochten een stuk boom, zodat we wedstrijdje 'spijker-slaan' konden doen. Dus het stuk moest lekker groot en sterk zijn. Toen we even tussen de gebouwtjes gedwaald hadden zagen we nog een groep mannen staan, klaar voor vertrek. Clover gooide haar vrouwlijke charmes in de strijd dat als gevolg had dat we een mooie boomstam mee naar huis mochten nemen. Stukje afvalhout voor hun, perfect voor ons.

Om zeven uur zou het allemaal beginnen en dat gaf ons dus mooi twee uurtjes om alles te versieren. Een Duitse vlag, slingers en kaarsen in de Duitse en Bijërse kleuren, Duitse-menukaartjes en nog wat andere ongein. Het mooiste was nog wel de kleren die de mensen achter de bar zouden dragen. Bij gebrek aan vrouwlijk personeel was er gelukkig een vent bereid om haar pakje te dragen. En om zeven: stond heb bier koud, was alle versiering klaar en werd mijn bord met lekkere Duitse Kartoffelsalat mit wurst und Sauerkraut geserveerd. Samen met de eerste literpul gevuld met een heerlijk duits bier maakte dit een perfecte start van de avond. Als toetje kregen we een Pretzel... Wat samen met bier toch best prima was! En ik denk dat ik niemand zal verbazen als ik zeg dat het een hele gezellige avond is geworden. De pub zat vol met gezellige mensen, lekker bier gedronken uit pullen, en oktoberfest muziek zoals alleen de Duitsers dat kunnen maken. Terugkijkend op naar de foto's denk ik dat iedereen een goede tijd gehad heeft.

De volgende morgen was een zware morgen aangezien m'n wekkertje mij al om negen uur wekte.Een excursie naar een organisatie rondom robotica stond op het programma. Västerås is één van de grotere gebieden als het gaat om embedded systems, en dat houden ze graag zo. Na dit bezoek zou ik naar een middelbare school gaan samen met nog een Nederlandse om daar het één en ander te vertellen over studeren in het buitenland. Dit in deEngelseklas om gewoon te kletsen met de leerlingen. Zo hun spreekvaardigheid op een leuke manier te oefenen en misschien te prikkelen om zelf actie te ondernemen om naar het buitenlands op zoek te gaan. Vooraf zouden we, als vergoeding, een lunch hebben met deleraresin het concert-gebouw. Hier stond voor mij een heerlijke lasagne klaar. Hier eet echt iedereen warm als lunch. Mooi, want dan zou ik vanavond niet meer warm te hoeven eten en kon ik gewoon met een vlug bammetje naar het avondprogramma in Karen (het Oktoberfest-filmavond). Toen de studenten de klas binnen kwamen lopen herkende ik twee dames en een jongen. Die had ik dinsdag op een studenten feestje gesproken. Hier waren ze, niet 'geheel' nuchter meer, een erg gezelliggezelschap. Beetje raar was dit wel. De rest van dit verblijf was niet heel bijzonder. Leuk om zo eens te horen wat zij over Nederland vinden en wat zij denken dat wij als vooroordelen hebben.

's Avonds was de filmavond. Clover had twee films geregeld, een laptop en iemand die alles aangesloten had op de beamer in de pub. Helaas had ze niet geprobeerd of zij die films op haar laptop af kon spelen. Dus terwijl het groepje mensen in de pub steeds kleiner werd was ik druk bezig om het toch nog werkend te krijgen. Aan ondertiteling had ze blijkbaar ook niet gedacht, dus nu hadden we een Duitse film, zonder ondertiteling. Maakte ook niet heel veel uit, want in de zaal zaten nog wat Duitsers, Nederlanders en Tsjechen. (Die spreken ook aardig duits!) Het begon als 'goed voor mijn Duits' maar eindigde al snel in een gezellig gesprek met mijn buurvrouw. De volgende film was een bekende voor mij en deze liep een stuk beter. Verschillende waren speciaal gekomen voor deze film en ik was blij dat er nu wel ondertiteling was! Helaas alleen Zweeds... Hetgeen eigenlijk prima was, want iedereen sprak wel Duits of Zweeds.

Vrijdag zat voor mij vol met twee vergaderingen en wat projectwerk. 's Avonds zou de 'diner party' zijn en daar hoefde niet meer zo veel voor te gebeuren. Deze avond was ook weer erg gezellig. Een beetje chaotisch, maar de meeste hebben zich goed vermaakt. En voor de gene die dat niet hebben moet ik toch zeggen 'Life is what you make it'! Verder gewoon een gezellig feestje waar ik lekker met m'n vrienden hier lol gemaakt heb.

Nu dan weer op naar hetserieuzerewerk. Zaterdag ben ik druk bezig geweest met het typen van documenten en het verwerken van tutorials. 's Middags heb ik lekker even van het weer genoten toen ik samen met m'n loop-maatje even het bos in gedoken ben om een rondje te rennen. Zondag was een interessantere dag die begon met een tripje naar de boulderhal. Er zouden 30 mensen mee komen, maar volgens mij was het toch ook voor hun een zware week, want uiteindelijk zijn we maar met 20 man daar aangekomen. Erg leuk om weer te klimmen. Is echt te lang geleden voor mij. Gister liep ik echt de hele dag met spierpijn rond en technisch stelt het ook al niet zo veel meer voor... Dat moeten we dus vaker blijven oefenen, anders worden ze bij de ESAC boos als ik terug kom ;-) Na het boulderen vlug even gedoushed en toen op naar Angelica. Angelica is één van de fadders en die had een aantal mensen gevraagd om bij haar op een ECHTE fika te komen. Hier aangekomen had ze twee heerlijke taarten gebakken. Één appel-kruimel taart en een wortel-taart met witte, zoete pasta erbovenop. Een kop thee erbij was lastiger... ze had zeker 25 soorten thee in huis en daar moesten we uit kiezen. Maar we hebben daar, met een man of tien, een hele relaxte middag gehad. Zo rond zeven uur, zaten we allemaal helemaal vol en zijn we maar richting huis gegaan. 's Avonds heb ik helemaal niets meer gegeten, alleen een kopje koffie paste er nog bij. Heerlijk die Zweedse tradities.

Gisteren zijn we met een groepje naar een eerste divisie ijshockey wedstrijd geweest. Voor een sta-plaats kaartje betaalde wij vijf euro en hadden daarmee een erg leuke locatie gevonden. Kanonnen, wat is dat een heftig spel zeg. Zo snel en wendbaar als die mannen zijn op dat gladde ijs, hoe hard ze op elkaar in beuken om de puck te krijgen... Nee, dat zou echt geen sport voor mij zijn. Gelukkig wist ik aardig hoe zo'n spelletje er aan toe gaat, maar het gaat zo snel dat het volgen toch wel lastig wordt. 'Wij' zijn dit keer helaas ingemaakt met 2-3, maar die twee goals waren wel super gaaf. Het heel vak ging uit z'n dak. Helaas konden ze in de laatste minuten geen gaatje vinden om het een gelijke stand te maken.

Nu is het dus tijd om al m'n gemiste werkuren in te halen. En dan toch tijd hebben om zo'n verhaal te schrijven? Uiteraard! Ik moet nu luisteren naar 10 verhaaltjes over projecten. Wat gaan ze doen en hoe gaan ze dat doen. Nietinteressant, en dus tijd zat om even iets te typen. (overigens werkt een 40 minuten durende pauze ook goed om een lap tekst te typen)

Donderdag of vrijdag, we moeten nog even een dag kiezen, heb ik geen colleges en ga ik samen met een een Zweedse een dagje naar Stockholm. Daar moet je toch geweest zijn als je er zo dicht bij woont. Nu zijn de dagen nog lang en is het nog niet zo koud. Lekker een dagje daar slenteren, oude gebouwen bekijken, pleintje en een groot park. Wordt vast gezellig.

Dan zijn we nu ook begonnen met de voorbereidingen voor de Helsinki-cruise die over 2 weken is en heb ik me ingeschreven voor een 'lapland-trip' in december. Hier gaan we dan met 50 man huski-slee-rijden en andere gave dingen.

Ik ga ook weer eens proberen wat foto's op deze website te zetten, zodat jullie zien wat ik doe en met wie ik zoveel plezier heb. (ziehierenhier.)

tot ziens!